Historia powstania i produkcji
Samolot zaprojektowany został przez inż J. M. Laddona. Prototyp XB-24 oblatano w grudniu 1939 roku. Skierowane do prób w wojskowych ośrodkach doświadczalnych pierwsze 7 informacyjnych samolotów YB-24, wykazały wysokie walory uzytkowe i bojowe. Kolejne wersje modyfikowane i poprawiane (B-24A, XB-24B, B-24C) budowane w pojedynczych egzemplarzach, dały wytyczne dla uruchomienia wielkoseryjnej produkcji B-24D i późniejjszych wersji E, G, H, J, L, M na zamówienia USAAF i RAF.
Podczas wojny lotnictwo brytyjskie otrzymało 1694 samoloty B-24 w wersjach C, D, H, J (Liberator II, III, IV, VI), k tóre weszły na uzbrojenie lotnictwa Coastal Command oraz dywizjonów transportowych i specjalnego przeznaczenia.
W amerykańskim lotnictwie morskim B-24 nosiły oznaczenie PB4Y-1. Nazwę Liberator nadano samolotowi w RAF. W służbie lotnictwa amerykańskiego i brytyjskiego B-24 były użyte na wszystkich frontach II wojny światowej przeciwko siłom niemieckim, japońskim i włoskim. Samoloty B-24 operowały nad Atlantykiem, Morzem Śródziemnym i Pacyfikiem, brały aktywny udział w operacjach powietrznych w Europie i Afryce Północnej oraz opoeracjach powietrzno-morskich na licznych wyspach i archipelagach południowego i środkowego Pacyfiku. Samoloty tego typu dokonały w czasie wojny szeregu rekordowych przelotów, między innymi z Kaliforni do Australii w czasie 23 h 27 min oraz na trasie Hawaje-Kalifornia 8 h 59 min.
Polacy na Liberatorach
Jednostką posiadającą na swoim wyposażeniu Liberatory była 301 Eskadra Specjalnego Przeznaczenia wchodząca jako eskadra "C" w skład 138 Dywizjonu brytyjskiej Grupy Lotnictwa Bombowego "100". Eskadra ta została następnie przemianowana na samodzielną polską 1586 Eskadrę Specjalnego Przeznaczenia. Polskie eskadry dokonywały dalekich lotów z zaopatrzeniem dla ruchu oporu walczącego w wielu krajach, w tym także do Polski.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: Całkowicie metalowy grzbietopłat z podwójnym usterzeniem i chowanym trójzespołowym podwoziem. Kadłub półskorupowy, wielosegmentowy. Płat trójdzielny, dwudźwigarowy, kesonowy systemu Davisa o cienkim półlaminarnym przekroju i dużym wydłużeniu.
Napęd: Cztery gwiazdowe, 14-cylindrowe silniki Pratt-Whittney "Twin-Wasp" R-1830-43 lub R-1830-65 lub R-1830-90 o mocy startowej 1200 KM. Śmigła metalowe, trójłopatowe, przestawialne, trzyzakresowe typu Curtiss E.
Uzbrojenie: 4 ruchome stanowiska po 2 sprzężone karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm, 3 karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm, bomby 5800 kg.
Dane techniczne:
| Rozpiętość | 33,55 m |
| Długość | 20,52 m |
| Wysokość | 5,49 m |
| Pow. nośna | 97,4 m2 |
| Masa własna | 17200 kg |
| Masa całkowita | 32300 kg |
| Prędkość maksymalna | 480 km/h |
| Prędkość minimalna | 140 km/h |
| Czas wznoszenia na 3200 m | 10 min |
| Pułap | 9700 m |
| Zasięg | 2730 km (2270 kg bomb), 5500 kg (maks) |