Opis powstania i rozwoju
Samolot konstrukcji inż. inż. G. L. Martina i W. E. Ebela opracowany na przełomie 1939-1940 r. Prototyp nosił oznaczenie M-179. Pierwsze seryjne B-26 przekazano do prób odbiorczych w locie pod koniec listopada 1940 r. Samoloty weszły do wyposażenia jednostek lotnictwa bombowego amerykańskich lądowych sił powietrznych (USAAF) i lotnictwa marynarki wojennej stacjonujących w bazach na Pacyfiku. W lotnictwie marynarki wojennej samolot B-26 otrzymał oznaczenie JM-1. Od grudnia 1941 r. samoloty tego typu weszły do akcji prowadząc działania bojowe przeciwko siłom japońskim na Południowo-Zachodnim Pacyfiku (Filipiny, Indonezja). W ramach dostaw Lend-Lease pewną liczbę bombowców B-26 otrzymało lotnictwo brytyjskie. W służbie RAF samoloty otrzymały nazwę Marauder Mk.I, Mk.II (zależnie od wersji produkcyjnej) zaakceptowaną także w lotnictwie amerykańskim. Brytyjskie dywizjony bombowe uzbrojone w Maraudery operowały aktywnie w Północnej Afryce (Libia, Egipt, Tunezja), w basenie Morza Śródziemnego - atakując wybrzeże Włoch oraz na Morzu Barentsa - ubezpieczając z baz radzieckich północny szlak konwojowy.
Samoloty B-26 „Marauder" były również wykorzystane w inwazji Sprzymierzonych na Sycylię, Sardynię i wybrzeże Włoch. Dywizjony USAAF 8 i 9 Armii Powietrznej operujące z baz na Wyspach Brytyjskich dokonywały zmasowanymi siłami B-26 nalotów na obiekty w północnych Niemczech, we Francji, Holandii i Belgii. Na froncie europejskim samoloty B-26 zrzuciły 169 382 t bomb przy stratach własnych 911 samolotów. W toku produkcji samolot poddawany był kolejnym modyfikacjom (B-26A, B, C, D, F). Zmianie uległa struktura kadłuba i wyposażenie. Zmieniono też całkowicie skrzydło.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja:
Całkowicie metalowy średniopłat z pojedynczym usterzeniem i chowanym
podwo-
ziem. Kadłub półskorupowy. Płat kesonowy, dwudźwigarowy, trójdzielny.
Napęd: Dwa gwiazdowe 18-cylindrowe silniki Pratt-Whitney Double Wasp R-2800-43 o mocy startowej 1471 kW (2000 KM). Śmigła metalowe czterołopatowe, przestawialne, dwuzakresowe typ: Curtiss E.
Uzbrojenie: 12 k. masz, kal. 12,7 mm (w tym 2 stanowiska podwójnych sprzężonych), bomby 2260 kg lub bomby 1080 i 1 torpeda.
Dane techniczne:
| Długość | 17,23 m |
| Rozpiętość | 21,65 m |
| Wysokość | 6,45 m |
| Powierzchnia nośna | 61,2 m2 |
| Masa własna | 11490 kg |
| Masa całkowita | 17340 kg |
| Prędkość maksymalna | 495 km/h |
| Prędkość minimalna | 190 km/h |
| Czas wznoszenia na 4575 m | 24,5 min |
| Pułap normalny | 6500 m |
| Zasięg | 2075 km |