Opis powstania i rozwoju
Kiedy prototyp nowego, jednomiejscowego myśliwca pokładowego USA, XF2F-1 wzniósł się po raz pierwszy w powietrze 18.10.1933, nikt nie przypuszczał, że w 6 lat później samoloty tego typu znajdą się na wyposażeniu wszystkich (!) dywizjonów US Navy i US Marine Corps, a nazwa wytwórni Grumman stanie się na najbliższe kilkadziesiąt lat niemal synonimem myśliwca pokładowego.
Wytwórnia Grumman powstała z inicjatywy 3 młodych inżynierów w 1929 roku, a na początku 1931 otrzymała pierwsze zamówienie na dwumiejscowy myśliwiec pokładowy. Samolot oznaczony FF-1 został oblatany w końcu tego samego roku i był następnie użytkowany przez US Navy aż do 1939 roku. Dwupłatowiec ten miał półskorupową konstrukcję, zakrytą kabinę i wciągane podwozie, a jego prędkość była o 20 km/h większa od najszybszego wówczas jednomiejscowego myśliwca pokładowego Boeing F4B-2. Był to dowód, że młodzi inżynierowie umieją konstruować dobre samoloty, więc jeszcze przed uruchomieniem produkcji seryjnej FF-1, Biuro Aeronautyki Stanów Zjednoczonych zawarło z wytwórnią kontrakt na opracowanie projektu nowego myśliwca pokładowego, tym razem jednomiejscowego. Otrzymał on oznaczenie F2F-1; prototyp oblatano w październiku 1933, a już na początku 1935 seryjne samoloty znalazły się na lotniskowcach. F2F-1, poza jednomiejscową kabiną, zachował wszystkie cechy konstrukcyjne poprzedniego samolotu.
F2F-1 był jeszcze w produkcji, gdy Biuro Aeronautyki zamówiło ulepszoną wersję F3F-1, z tym samym silnikiem, ale o zwiększonych wymiarach (rozpiętość o 1,07 m, długość o 0,56 m), co miało poprawić własności pilotażowe. Dla poprawienia osiągów zmieniono silnik na gwiazdowy Wright R-1820-22 Cyclone o mocy 700 kW z trójłopatowym, przestawialnym śmigłem Hamilton Standard. Ta wersja nosiła oznaczenie F3F-2. Ostateczna wersja produkcyjna samolotu, F3F-3 z 1938 roku zawierała tylko kilka poprawek aerodynamicznych i miała nieco lepsze osiągi. Uzbrojenie ostatnich dwóch wersji składało się z 1 karabinu maszynowego 12,7 mm i 1 - 7,62 mm w przodzie kadłuba oraz bomby 53 kg.
Wyprodukowano łącznie 216 samolotów.
Dane taktyczno techniczne
Konstrukcja: jednosilnikowy dolnopłatowiec o konstrukcji całkowicie metalowej, płaty o niejednakowej rozpiętości rozparte zastrzałami w ukladzie N o duralowym szkielecie, pokryte płótnem, kadłub o konstrukcji półskorupowej z duralu, podwozie główne i kółko ogonowe wciągane w kadłub
Napęd: chłodzony powietrzem silnik w układzie podwójnej gwiazdy (2 x 7 cylindrów) Pratt-Whitney XR-1535-72 Twin Wasp Junior o mocy 480 kW
Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe Browning 7,62 mm
Dane techniczne:
| Długość | 7,0 m |
| Rozpiętość | 9,75 m |
| Wysokość | 2,8 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | 1490 kg |
| Masa całkowita | 2175 kg |
| Prędkość maksymalna | 425 km/h |
| Prędkość minimalna | 109 km/h |
| Wznoszenie | 14 m/s |
| Pułap normalny | 10100 m |
| Zasięg max | 1850 km |