Grumman F4F Wildcat

Typ: myśliwski, pokładowy

Grumman F4F Wildcat

Grumman F4F Wildcat

Opis powstania i rozwoju

28.07.1936 roku marynarka wojenna USA złożyła zamówienie na  myśliwski samolot pokładowy w układzie dolnopłata. Było to podyktowane dobrymi osiągami samolotu Seversky P-35. Inżynierowie zakładów Grummana wzorując się na samolocie Seversky P-35, opracowali własną konstrukcję. Prototyp o oznaczeniu XF4F-1 wykonał pierwszy lot 28 czerwca 1937 roku. Samolot ustępował konkurencyjnej konstrukcji zakładów Brewster, znanej jako Bufallo. Niepowodzenie nie załamało zespołu konstrukcyjnego. Po zastosowaniu silnika o większej mocy osiągi samolotu znacznie się poprawiły. Powiększono również powierzchnie i wydłużenie usterzeń, nadając im obrys trapezowy. Samolotem zainteresowało się lotnictwo francuskie, które zamówiło 100 egzemplarzy. Marynarka amerykańska zamówiła kolejne 54 egzemplarze. Samoloty zamówione przez Francję nie zostały nigdy dostarczone. Po kapitulacji Francji samoloty zakupiła Wielka Brytania, gdzie pod nazwą Martlet I używało je  lotnictwo morskie.

Kolejne wersje samolotu górowały już nad konkurencją i marynarka USA postanowiła przyjąć je na uzbrojenie eskadr stacjonujących na lotniskowcach. Podczas walk na Morzu Koralowymi pod Midway piloci Wildcatów odnieśli duże sukcesy bojowe. Zamówienia zostały ponownie zwiększone. Uruchomiono produkcję licencyjną w zakładach General Motors. Samolotem interesowała się nadal marynarka brytyjska, nabywając kolejne wersje. Brały one udział w walkach w Afryce Północnej wobec braku innych samolotów. Nie odniosły jednak zbyt błyskotliwych sukcesów ustępując niemieckim Me-109F.

W oparciu o Wildcata powstała wersja rozwojowa o nazwie Hellcat. Łącznie w trakcie produkcji seryjnej wyprodukowano 4777 samolotów wszystkich wersji. Samoloty używały także siły Wolnych Francuzów i Grecji.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: jednomiejscowy, jednosilnikowy, wolnonośny średniopłat konstrukcji całkowicie metalowej. Krótkie płaty miały zaokrąglone końce. Pilot zajmował miejsce nad płatem pod odsuwaną, oszkloną osłoną, zakończoną owiewką grzbietową. Podwozie klasyczne, z kółkiem tylnym całkowicie chowane w locie.

Napęd: silnik Pratt-Whitney R--1830-76 Twin Wasp o mocy 740 kW z dwustopniową sprężarką

Uzbrojenie: 6 karabinów maszynowych 12,7 mm, bomby 45 kg

Dane techniczne:

Długość 8,8 m 
Rozpiętość 11,6 m
Wysokość 2,8 m
Powierzchnia nośna  
Masa własna 2610 kg
Masa całkowita 3600 kg 
Prędkość maksymalna 512 km/h
Prędkość przelotowa 250 km/h
Wznoszenie 10 m/s
Pułap normalny 12000 m
Zasięg 1240 km

Powrót do samolotów amerykańskich

Powrót do strony głównej