Grumman F6F Hellcat

Typ: myśliwski, pokładowy

F6F5N Hellcat

Opis powstania i rozwoju

W historii lotnictwa morskiego poczesne miejsce zajmuje samolot pokładowy lotniskowców Grumman Hellcat. Należał on do najlepszych samolotów myśliwskich, jakie użytkowano w czasie drugiej wojny światowej. Wbrew temu, co piszą liczni autorzy w swoich publikacjach, nie wywodził się on z japońskiego samolotu Mitsubishi A6M, znanego jako Zero. Hellcat stanowił linię rozwojową samolotu produkowanego w zakładach Grummana pod oznaczeniem F4F Wildcat, podczas projektowania którego wykorzystano doświadczenia z dotychczasowych walk na Pacyfiku i w Europie. Samolot powstał w rekordowym tempie w 1942 roku i po oblocie prototypu (26 czerwca) i dokonaniu niezbędnych poprawek (przede wszystkim zastosowano nowy silnik o znacznie większej mocy) skierowano go do produkcji seryjnej w grudniu 1942. 16.01.1943 rozpoczęło się wyposażanie w Hellcaty dywizjonów na lotniskowcach USS Essex, a później także USS Yorktown.

W trakcie produkcji seryjnej samolot był wielokrotnie modyfikowany. Produkowano wersje myśliwskie nocne wyposażone w radar AN/ASP-6 o oznaczeniu F6F-3N i -5N pod prawym skrzydłem oraz fotorozpoznawcze F6F-5P. Produkcja samolotu osiągnęła szczyt w 1944 roku, kiedy to wytworzono 6139 egzemplarzy na 12272 wyprodukowanych w latach 1942-1945. Pojawiła się wtedy wersja F6F-5  z silnikiem R-2800-10W (z wtryskiem wody) o mocy krótkotrwałej powiększonej o 10%. Wersja ta mogła zabrać 2 bomby 450 kg lub 6 pocisków rakietowych 127 mm. Również ta wersja posiadała swoje odmiany nocne oznaczone F6F-5E i F6F-5N z radarem ASP-4 lub ASP-6. Na samolotach tych uzyskano ponad 5000 zestrzeleń (stosunek do trat własnych 19:1 !). Oprócz jednostek na lotniskowcach, samoloty Hellcat użytkowało lotnictwo piechoty morskiej (US Marines Corps) w liczbie 209 egzemplarzy stacjonujących na lądzie.

Obok lotnictwa amerykańskiego samoloty Hellcat użytkowała brytyjska Royal Navy, gdzie początkowo nazwano je Gannet, a potem Hellcat I i Hellcat II. 

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: jednomiejscowy, jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat konstrukcji całkowicie metalowej. Skrzydła trójdzielne, części zewnętrzne wzniesione do góry przystosowane do składania. Kadłub o konstrukcji półskorupowej. Osłona kabiny pilota odsuwana do tyłu. Podwozie trójkołowe z kółkiem tylnym całkowicie chowane w locie

Napęd: 18-cyklindrowy chłodzony powietrzem silnik Pratt-Whitney R-2800-10 Double Wasp w układzie podwójnej gwiazdy o mocy 1475 kW

Uzbrojenie: 6 karabinów maszynowych 12,7 mm w skrajnych częściach płatów

Dane techniczne:

Długość 10,2 m
Rozpiętość 13,1 m
Wysokość 4,1 m
Powierzchnia nośna m2
Masa własna 4100 kg
Masa całkowita 5170 kg
Prędkość maksymalna 605 km/h
Prędkość przelotowa 270 km/h
Czas wznoszenia na 6000 m 7 min.
Pułap normalny 11700 m
Zasięg 1750 km

Powrót do samolotów amerykańskich

Powrót do strony głównej