Grumman J2F/OA-1 Duck

Typ: wodnosamolot

Opis powstania i rozwoju

Jeszcze w 1929 roku, zaraz po powstaniu Grumman Aircraft Engineering Corporation, inżynierom tej wytwórni udało sie opracować bardzo praktyczny pływak z wciąganym podwoziem kołowym. Na bazie tego pływaka powstał dwupłatowa amfibia XJF-1, budowana potem na zamówienie Marynarki Wojennej USA pod oznaczeniami JF-1 i JF-3 oraz dla służby ochrony wybrzeża Coast Guard pod oznaczeniem JF-2. W latach trzydziestych wytwórnia opracował ulepszoną odmianę tej amfibii, przystosowana do startów z wyrzutni i do lądowania na pokładach lotniskowców. Samolot oznaczony J2F-1, oblatany 25.06.1935, stał się później bardzo popularnym pod nazwą Duck.

Samolot -amfibie Grumman Duck były budowane w odmianach J2F-1, 2, 3, 4, 5 i 6 (ta ostatnia w zakładach Columbia). Ogólnie wyprodukowano 635 egzemplarzy. Używały je US Navy, US Marines i US Coast Guard np. do patrolowania, zwalczania okrętów podwodnych, ratownictwa morskiego. 9 samolotów J2F-2 dostarczono do Argentyny, a 1 amfibia J2F-5 służyła w lotnictwie lądowym pod zmienionym oznaczeniem OA-12. W latach siedemdziesiątych 1 z samolotów J2F-6 stał się bohaterem filmu "Prywatna wojna Murphy'ego".

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: dwumiejscowy, dwupłatowy wodnosamolot konstrukcji całkowicie metalowej z wyjątkiem płóciennego pokrycia skrzydeł. Kadłub konstrukcji półskorupowej. W przejściu kadłub-pływak było dość miejsca na dwa fotele ustawione obok siebie dla dwóch dodatkowych członków załogi lub na nasze. Właściwa załoga: pilot i strzelec-obserwator zajmowała miejsce jedno za drugim pod oszkloną osłoną na grzbiecie kadłuba. Podłodzie składało się z połączonego z kadłubem centralnego, jednoredanowego pływaka i 2 bezstopniowych pływaków wspornikowych pod końcami dolnego płata. Podwozie kołowe było wciągane w locie w boki centralnego pływaka tak, że koła zamykały własne wnęki. Tylne kółko umieszczone było w sterze wodnym centralnego pływaka. Pod tylną częścią kadłuba zawieszono hak do hamowania przez zaczepienie o liny przeciągnięte w poprzek pokładu lotniskowca.

Napęd: gwiazdowy, 9-cylindrowy silnik tłokowy Wright R-1820 Cyclone o mocy 780 kW osłonięty pierścieniami NACA wyposażony w trzyłopatowe śmigło przestawialne

Uzbrojenie:  niektóre odmiany były uzbrojone w 1 stały i 1 ruchomy karabin 7,7 mm, 2 bomby po 45 kg lub 2 bomby głębinowe  150 kg

Dane techniczne:

Długość 10,4 m
Rozpiętość 11,9 m
Wysokość 3,75 m
Powierzchnia nośna  
Masa własna 2470 kg
Masa całkowita 3520 kg
Prędkość maksymalna 305 km/h
Prędkość przelotowa 170 km/h
Wznoszenie 6,6 m/s
Pułap normalny 8150 m
Zasięg 1370 km

Powrót do samolotów amerykańskich

Powrót do strony głównej