Opis powstania i rozwoju
Igor Sikorski, znany rosyjski konstruktor lotniczy z czasów przedrewolucyjnych. Był twórcą kilku konstrukcji samolotów wielosilnikowych, w tym czterosilnikowego bombowca Ilia Muromiec. W 1919 Sikorski znalazł się na emigracji w USA i wkrótce założył własne przedsiębiorstwo lotnicze zatrudniające wielu przybyłych z Rosji. W 1915 Sikorski zainteresował się konstrukcjami amfibii. Wtedy też powstała pierwsza amfibia firmy (Sikorski używał nazwy amphibion), oznaczona S-34. W następnych latach powstawały dalsze, coraz bardziej udoskonalone konstrukcje, jak np. popularna amfibia S-38 używana zarówno przez linie lotnicze Pan American jak i indywidualnych posiadaczy np. słynnego badacza Afryki i Borneo Martina Johnsona. Największym osiągnięciem zakładów Sikorskiego w okresie międzywojennym (później Igor Sikorski podjął pionierskie prace w dziedzinie śmigłowców) była czterosilnikowa amfibia pasażerska (40 osób) S-42 używana przez Pan American Airways do lotów transoceanicznych pod nazwa Clipper. W 1935 powstała jeszcze jedna konstrukcja - dwusilnikowa amfibia dla 15 osób S-61, która właściwie była zmniejszoną kopią wielkiej S-42.
W 1937 amfibie S-43 zostały zamówione zarówno przez marynarkę wojenną jak i armię USA do celów transportowych i otrzymały oznaczenia (odpowiednio): IRS-1 i Y10A-8. Siedem IRS-1 zostało rozdzielonych miedzy US Navy (S) i Marines (2). Armia (US Army) zamówiła 5 amfibii. Ponadto holenderskie lotnictwo morskie zamówiło 43 amfibie S-43 do użytku w Indiach Wschodnich (Indonezja). Zamówienie to zostało jednak anulowane z chwilą zajęcia tej kolonii holenderskiej przez Japonię w 1942. Zarówno IRS-1 jak i Y10A-8 pozostawały w służbie USA przez cały czas wojny.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: S-43 była konstrukcji całkowicie metalowej o układzie łodzi latającej. Podobnie jak w poprzednich amfibiach Sikorskiego jednaredanowa łódź-kadłub stanowiła wydzielony, odrębny element konstrukcji. Obszerna kabina z okratowanymi oknami z boków mogła pomieścić 15 osób lub odpowiedni ładunek. Płat trójdzielny. Krawędź spływu miedzy lotkami zajmowała pojedyncza niedzielona klapa do lądowania. Podwozie kołowe z kółkiem tylnym. Kola główne byty wciągane w locie w boki kadłuba. ale koło tylne tylko podnoszone. Huczne pływaki ustateczniające podwieszone zostały pod zewnętrznymi częściami skrzydeł na równoległych wspornikach i usztywnione cięgnami.
Napęd: dwa silniki gwiazdowe Pratt-Whitney R-1620-52 Hornet, śmigła przestawialne
Uzbrojenie: brak
Dane techniczne:
| Długość | 15,6 m |
| Rozpiętość | 26,2 m |
| Wysokość | 5,4 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | 5775 kg |
| Masa całkowita | 8650 kg |
| Prędkość maksymalna | 306 km/h |
| Prędkość przelotowa | 282 km/h |
| Wznoszenie | 5,25 m/s |
| Pułap normalny | 6300 m |
| Zasięg |