Opis powstania i rozwoju
Boeing P-12 był jednym z najbardziej udanych amerykańskich samolotów myśliwskich produkowanych w okresie międzywojennym. Samolot był rozwinięciem prototypu, które zakłady Boeing zbudowały z własnych funduszy. Samolot był produkowany w wersjach od A do F. Dostawy dla Army Air Corps rozpoczęły się w lutym 1929 roku i trwały do maja 1932 roku, kiedy zakończono dostawę wersji P-12F. Ich wejście do służby definitywnie zakończyło karierę samolotów dwupłatowych. W służbie pozostały do 1941 roku. W sumie zbudowano 366 samolotów, z czego 110 w wersji P-12E. Jeden samolot z tej serii znajduje się w muzeum w bazie lotniczej Wright-Patterson.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: jednomiejscowy, jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej. Skrzydła drewniane z pokryciem płóciennym
Napęd: silnik Pratt & Whitney R-1340-17 500 KM
Uzbrojenie: dwa karabiny 7,7 mm lub jeden 7,7 mm i jeden 12,7 mm
Dane techniczne:
| Długość | 6,20 m |
| Rozpiętość | 9,14 m |
| Wysokość | 2,74 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | |
| Masa całkowita | 1219 kg |
| Prędkość maksymalna | 304 km/h |
| Prędkość przelotowa | 257 km/h |
| Pułap normalny | 8000 m |
| Zasięg | 917 km |