Bell P-39 Airacobra

Typ: myśliwski, jednomiejscowy

Bell P-39 Airacobra

Opis powstania i rozwoju

Samolot Bell P-39 określany mianem Airacobra zaprojektowany został w 1938 roku przez R.J. Woodsa i O.L Woodsona w zakładach Bell Aircraft Corp. Aby zapewnić dużą żywotność konstruktorzy przyjęli niekonwencjonalny układ, w którym zespół napędowy umieszczono w środku ciężkości samolotu. Przedłużony wał napędzający śmigło pozwolił na zastosowanie działka kalibru 37 mm. Pierwszy lot prototypu odbył się w sierpniu 1939 roku, a produkcja seryjna ruszyła dwa lata później. O samolocie krążą różne opinie, od zdecydowanie negatywnych do tych, mówiących, że był to najlepszy samolot myśliwski. Pierwsze wersje samolotu były mało udane, lecz większość wad usunięto w trakcie produkcji kolejnych wersji rozwojowych. Łącznie zbudowano 9588 samolotów, z czego ponad 4500 w wersji Q.

Obok Stanów Zjednoczonych na samolotach P-39 latali krótko piloci brytyjscy, francuscy, włoscy (w siłach aliantów) oraz radzieccy (do ZSRR przekazano 5707 egzemplarzy). O tym, czy samolot jest dobry świadczą zwycięstwa asów lotnictwa radzieckiego, z których aż siedmiu (spośród dziesięciu najlepszych) latało na Airacobrach i uzyskało 90 % swoich zwycięstw. Dla asa A.Pokryszkina był to najlepszy samolot, na jakim latał.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja:

Napęd:

Uzbrojenie: działko 37 mm oraz 2 karabiny maszynowe 7,62 mm lub 4 karabiny maszynowe 12,7 mm i cztery 7,62 mm.

Dane techniczne:

Długość m
Rozpiętość m
Powierzchnia nośna m2
Masa własna kg
Masa całkowita kg
Prędkość maksymalna km/h
Prędkość minimalna km/h
Pułap normalny m
Zasięg km

Powrót do samolotów amerykańskich

Powrót do strony głównej