Brytyjska łódź latająca B.20 Blackburn wyróżniała się nowym rozwiązaniem konstruktorskim trudnego problemu zastosowania wyskosprawnych śmigieł o dużej średnicy przy jednoczesnym utrzymanie małych oporów aerodynamicznych kadłuba. Uzyskano to poprzez wysuwanie przy starcie i wodowaniu dolnej części kadłuba, wciąganej w locie. Pływaki podskrzydłowe były skladane w locie.
Wodnosamolot B.20 został oblatany na początku 1940 roku. W licznych lotach próbnych sprawdzano przede wszystkim niezawodność składanego kadłuba. Wszystkie próby na wodzie i w powietrzu miały pomyślny przebieg aż do wypadku, który spowodował przerwanie prac nad tą nowatorską konstrukcją.
Konstrukcja:
Napęd: 2 chłodzone cieczą silniki tłokowe Rolls-Royce Vulture o mocy 1344 kW każdy, śmigła trójłopatowe.
Uzbrojenie: 6 karabinów maszynowych 7,7 mm z czego 4 w tylnej wieżyczce, 8 bomb po 113,5 kg
Dane techniczne:
Długość | 21,24 m |
Rozpiętość | 25,05 m |
Wysokość | 6,93/7,68 m |
Powierzchnia nośna | |
Masa własna | |
Masa całkowita | 18890 kg |
Prędkość maksymalna | 492 km/h |
Prędkość przelotowa | 322 km/h |
Czas wznoszenia na 1000 m | |
Pułap normalny | |
Zasięg | 2414 km |