Blackburn B.20

Typ: łódź latająca

Opis powstania i rozwoju

Brytyjska łódź latająca B.20 Blackburn wyróżniała się nowym rozwiązaniem konstruktorskim trudnego problemu zastosowania wyskosprawnych śmigieł o dużej średnicy przy jednoczesnym utrzymanie małych oporów aerodynamicznych kadłuba. Uzyskano to poprzez wysuwanie przy starcie i wodowaniu dolnej części kadłuba, wciąganej w locie. Pływaki podskrzydłowe były skladane w locie.

Wodnosamolot B.20 został oblatany na początku 1940 roku. W licznych lotach próbnych sprawdzano przede wszystkim niezawodność składanego kadłuba. Wszystkie próby na wodzie i w powietrzu miały pomyślny przebieg aż do wypadku, który spowodował przerwanie prac nad tą nowatorską konstrukcją.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja:

Napęd: 2 chłodzone cieczą silniki tłokowe Rolls-Royce Vulture o mocy 1344 kW każdy, śmigła trójłopatowe.

Uzbrojenie: 6 karabinów maszynowych 7,7 mm z czego 4 w tylnej wieżyczce, 8 bomb po 113,5 kg

Dane techniczne:

Długość 21,24 m
Rozpiętość 25,05 m
Wysokość 6,93/7,68 m
Powierzchnia nośna  
Masa własna  
Masa całkowita 18890 kg
Prędkość maksymalna 492 km/h
Prędkość przelotowa 322 km/h
Czas wznoszenia na 1000 m  
Pułap normalny  
Zasięg 2414 km

Powrót do samolotów angielskich

Powrót do strony głównej