Fairey Battle

Typ: bombowy, lekki

Fairey Battle

Opis powstania i rozwoju

W 1933 roku określono w Wielkiej Brytanii warunki, jakim powinien odpowiadać nowoczesny lekki bombowiec. Na tej podstawie zaprojektowano w zakładach jednopłatowiec Fairey Battle, który odbył pierwszy lot 10.03.1936. Po próbach odbytych w tym samym roku samolot skierowano do produkcji seryjnej. Pierwszy lot samolotu seryjnego odbył się na początku 1937 roku. Produkcja trwała w zakładach Fairey, a potem także w zakładach Austin Motors do września 1940. Wykonano w sumie 2185 samolotów Battle w różnych wersjach (bombowych, szkolnych i holowniczych).

Do służby weszły Battle w maju 1937 w 63 Dywizjonie RAF. Na początku wojny w 1939 roku było ich w służbie ponad 1000. Znaczna liczba wchodziła w skład Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego we Francji w 1939 roku. Bombowce Battle prowadziły rozpoznania umocnień tzw. Linii Zygfryda. 20.09.1939 tylny strzelec Battle z 88 Dywizjonu zestrzelił pierwszy samolot niemiecki na froncie zachodnim. Wskutek dużych strat zadawanych przez Messerschmitty Me-109 , dzienne loty rozpoznawcze bez osłony myśliwców zostały przerwane. Podczas ataku niemieckiego na Francję bombowce Battle znów musiały wejść do akcji pomimo dużych strat. 10.05.1940 samoloty z 12 Dywizjonu RAF wykonały brawurowy atak na most w Maastricht w Holandii. Wszystkie załogi zginęły w ogniu obrony przeciwlotniczej, ale most został zniszczony, zaś por. D.E. Garland i sierż T. Gray jako pierwsi lotnicy w II wojnie światowej otrzymali pośmiertnie krzyże "Victoria Cross" (najwyższe odznaczenie bojowe w Wielkiej Brytanii). Podczas bombardowania mostu pontonowego pod Sedanem stracono 40 bombowców z 71 użytych w akcji. Jednym z ostatnich lotów bojowych samolotów Battle było bombardowanie portów nad kanałem La Manche jesienią 1940 roku. Później Samoloty te używane były tylko do celów treningowych i holowania celów latających.

Polacy na Battle

W początkach 1939 roku polskie władze wojskowe podpisały w Wielkiej Brytanii kontrakt na dostawę 100 samolotów Battle, które miały zastąpić w naszych eskadrach liniowych zupełnie już przestarzałe Karasie. Już po wybuchu wojny, na początku września 1939 wysłano do Polski okrężną drogą morską przez porty bliskowschodnie i rumuńskie jeden egzemplarz Battle. Samolot ten jednak do Polski nie dotarł i został przekazany Turcji. Z samolotami Battle Polacy spotkali się dopiero w Anglii. Wszystkie polskie dywizjony bombowe (300, 301, 304 i 305) w pierwszym okresie działalności (lipiec-listopad 1940) otrzymały przestarzałe już wtedy samoloty Battle (po 16 każdy dywizjon). 14.09.1940 Dywizjony 300 i 301 wykonały pierwszy lot bojowy na bombardowanie portu Boulogne, bez strat własnych. Do końca października 1940 wykonywano loty bojowe na bombardowanie portów nad kanałem La Manche, gdzie zgromadzone były niemieckie barki i okręty desantowe. Po tym terminie samoloty zostały wycofane z lotów bojowych. Kilkanaście maszyn używano w szkole lotniczej 16 (P) SFTS w Newton oraz w Hucknall.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: całkowicie metalowa, półskorupowa, stery i lotki kryte płótnem, podwozie składane do tyłu, koła wystawały z płata przed owiewkami.

Napęd: silnik rzędowy Rolls-Royce Merlin I o mocy 1030 KM

Uzbrojenie: 1 karabin maszynowy Browning, stały w skrzydle, obsługiwany przez pilota i jeden ruchomy Vickers K w tylnej kabinie, 4450 kg bomb.

Dane techniczne:

Długość 15,89 m
Rozpiętość 16,45 m
Wysokość 4,72 m
Powierzchnia nośna 39,2 m2
Masa własna 3020 kg
Masa całkowita 4900 kg
Prędkość maksymalna 388 km/h
Prędkość przelotowa 338 km/h
Wznoszenie 6,19 m/s
Pułap normalny 7150 m
Zasięg 1690 km

 

Powrót do samolotów angielskich

Powrót do strony głównej