Historia powstania i rozwoju
Samolot został zaprojektowany w roku 1936 dla lotnictwa Coastal Command jako bombowy, torpedowy i bombowo - rozpoznawczy. Pierwszy prototyp oblatano w październiku 1938, po czym samolot skierowano do produkcji seryjnej (wersja Mk. I). Wkrótce powstała wersja rozwojowa Mk. II. Samolot wszedł na uzbrojenie 6 dywizjonów Coastal Command i 4 dywizjonów bombowych na Bliskim Wschodzie. Beauforty prowdziły akcje minowania wybrzeży niemieckich, służbę patrolową nad Atlantykiem, Morzem Północnym i kanałem La Manche, operacje bojowe na obszarze Morza Śródziemnego (Malta), w pasie wybrzeży Afryki Północnej i na Pustyni Zachodniej (Egipt, Libia). Samoloty tego typu efektownie zwalczały żeglugę niemiecką i włoską atakując z powodzeniem również jednostki Kriegsmarine i włoskiej marynarki wojennej.
Produkcję samolotu zakończono w 1943 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: całkowicie metalowy, wolnonośny średniopłat z chowanym podwoziem, płat dźwigarowy, trójdzielny o obrysie trapezowym, usterzenie pojedyncze
Napęd: dwa gwiazdowe, 14-cylindrowe silniki Bristol Taurus VI o mocy 831 kW, śmigła metalowe, trójłopatowe, przestawialne, dwuzakresowe
Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe Browning 7,9 mm, 900 kg bomb lub jedna torpeda
Dane techniczne:
| Rozpiętość | 17,65 m |
| Długość | 13,62 m |
| Wysokość | 3,15 m |
| Powierzchnia nośna | 46,0 m2 |
| Masa własna | 5940 kg |
| Masa całkowita | 6930 kg |
| Prędkość maksymalna | 425 km/h |
| Prędkość minimalna | 115 km/h |
| Czas wznoszenia na 3000 m | 7 min |
| Pułap praktyczny | 5030 m |
| Zasięg normalny | 1660 km |