Bristol Blenheim

Typ: bombowy

Bristol Blenheim

Opis powstania i rozwoju

Prototyp noszący oznaczenie 142 M Blenheim Mk.I oblatano w czerwcu 1936 roku. Głównym projektantem samolotu był inż. T. Barnwell. Pierwsze zamówienie Air Ministry dla RAF, obejmujące 150 samolotów, realizowano od jesieni 1936. Wkrótce Blenheimy Mk.I zaczęto sukcesywnie wprowadzać na uzbrojenie dywizjonów bombowych RAF. Samoloty zostały zakupione także przez Finlandię, Turcję i Jugosławię. W 1938 roku opracowano zmodyfikowaną wersję Blenheima oznaczoną 149 Bollingbroke. Samolot ten przyjęto jako wzorzec dla wersji konstrukcyjnej samolotu Blenheim Mk.IV.

Wielkoseryjną produkcję samolotów odmian Mk.I i Mk.IV prowadzono równolegle. Opracowano także pośrednie wersje Mk.IFi Mk.IVF nocnego i ciężkiego samolotu myśliwskiego dalekiego zasięgu. Rozwinięto też odmianę lekkiego samolotu Blenheim Mk.V. Samoloty te weszły na uzbrojenie 10 dywizjonów na Środkowym i Bliskim Wschodzie. Samoloty tego typ walczyły min w Afryce Północnej i w działaniach bojowych na Pacyfiku.

Na początku wojny Blenheim był podstawowym samolotem bombowym tej klasy w RAF. Bomber Command dysponowało 30 dywizjonami Blenheimów Mk.I i 48 dywizjonami Blenheimów Mk.IV. Samoloty te prowadziły efektywne działania na wybrzeżu niemieckim, francuskim i w głębi Rzeszy, operacje w obronie żeglugi u wybrzeży Anglii, operacje we Francji, zwalczały okręty Kriegsmarine i żeglugę niemiecką w Zatoce Biskajskiej oraz na Morzu Północnym u wybrzeży Norwegii. Prowadziły także działania bojowe w basenie Morza Śródziemnego (Grecja i Kreta) i Afryce Północnej (Egipt i Libia) w walkach na Pustyni Zachodniej. Począwszy od jesieni 1941 Blenheimy były stopniowo zastępowane nowocześniejszym sprzętem i ostatecznie pod koniec 1942 roku pozostały już tylko w służbie w Afryce Północnej, na Bliskim, Środkowym i Dalekim Wschodzie oraz w służbie pomocniczej i szkolnej. Do końca wojny pozostały również w operacyjnych eskadrach lotnictwa bombowego Wolnej Francji.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: całkowicie metalowy średniopłat z chowanym podwoziem, kadłub półskorupowy, płat dźwigarowy, trójdzielny o obrysie trapezowym, usterzenie pojedyncze

Napęd: dwa gwiazdowe, 9-cylindrowe silniki Bristol Mercury XV o mocy 698 kW, śmigła metalowe, trójłopatowe, przestawialne, dwuzakresowe

Uzbrojenie: 1 stały i dwa stanowiska sprzężonych karabinów maszynowych Browning 7,9 mm, 460 kg bomb

Dane techniczne:

Długość	12,92 m
Rozpiętość	17,25 m
Wysokość	2,85 m
Powierzchnia nośna	43,7 m²
Masa własna	4450 kg
Masa całkowita	6550 kg
Prędkość maksymalna	426 km/h
Prędkość minimalna	120 km/h
Czas wznoszenia na 3000 m	7,2 min
Pułap normalny	8300 m
Zasięg	2200 km

Powrót do samolotów angielskich

Powrót do strony głównej