W 1940 roku RAF złożył zapotrzebowanie na następcę samolotu bombowego Bristol Blenheim. Na rozpisany konkurs odpowiedziała też firma Bristol składając ofertę w postaci samolotu Beaumont. Był on rozwinięciem myśliwca Bristol Beaufighter wyposażonym w dwa silniki rzędowe Rolls-Royce Merlin. Na drodze rozwoju tej konstrukcji stanął upadek Francji. W międzyczasie pojawił się nowy silnik Bristol Centaurus, który postanowiono zastosować do opracowywanego samolotu. Nowy projekt otrzymał oznaczenie 163 i nazwę Buckingham. Kontrakt na budowę czterech prototypów podpisano 16.03.1942, a pierwszy z nich oblatano 04.02.1943. W wyniku prób zmodyfikowano usterzenie pionowe, które zamontowano na trzecim i czwartym prototypie. Po pomyślnie zakończonych próbach samolot skierowano do produkcji seryjnej (zamówiono 400 egzemplarzy). W tym samym czasie do służby wchodził jednak doskonały Mosquito i wkrótce zamówienie zredukowano do 119 maszyn. Produkcję seryjną rozpoczęto dopiero w 1944 roku. Tylko 54 samoloty ukończono w wersji bombowej, z których 16 przebudowano na wersję transportową, a resztę po krótkich próbach w dywizjonach doświadczalnych pocięto na złom. Resztę serii od razu zbudowano w wersji transportowej. Używano ich głównie w jednostkach Transport Command na terenie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie. Próbowano również przerobić samolot na wersję pasażerską, ale ze względu na wysokie koszty zarzucono ten pomysł. Zrezygnowano także z wersji dalekiego rozpoznania (planowany zasięg 6440 km)
Równolegle do wersji bojowej powstała również wersja szkolno-treningowa nazwana Bristol 166 Buckmaster. Pozbawiono ją uzbrojenia zamieniając je na urządzenia do nauki pilotażu. Prototyp tej wersji oblatano pod koniec 1944 roku. Ogółem zbudowano 110 egzemplarzy tej wersji. Używano ich niemal do połowy lat pięćdziesiątych.
Konstrukcja: płat składał się z dużego centropłata z niewielkim kątem skosu krawędzi natarcia, podwozie chowane w gondole silników, usterzenie pionowe, podwójne o eliptycznym obrysie, kółko ogonowe chowane w locie, załoga składała się z trzech osób (pilot, nawigator i radiooperator-strzelec)
Napęd: dwa silniki Bristol Centaurus VII o mocy 1852 kW/2520 KM
Uzbrojenie: 4 stałe karabiny maszynowe Browning kalibru 7,7 mm zamontowane w części nosowej, 1816 kg bomb.
Dane techniczne:
| Długość | 14,28 m |
| Rozpiętość | 21,98 m |
| Wysokość | 5,36 m |
| Powierzchnia nośna | 65,86 m2 |
| Masa własna | 10905 kg |
| Masa całkowita | 16740 kg |
| Prędkość maksymalna | 540 km/h |
| Prędkość minimalna | |
| Czas wznoszenia na m | |
| Pułap normalny | 7650 m |
| Zasięg | 3540 km |