Pod koniec 1940 roku przystąpiono w Anglii do opracowania ciężkiego szybowca transportowego o konstrukcji drewnianej zdolnego do przewozu pojazdów opancerzonych i dział większego kalibru, zapewniających wsparcie pancerne i ogniowe wojskom powietrznodesantowym na polu walki. Warunków tych nie spełniał szybowiec Horsa, który mógł transportować sprzęt wojskowy tylko o średniej masie.
Do opracowani projektu takiego szybowca przystąpiło na początku 1941 roku w zakładach Railway Carriage and Waggon Company w Birmingham 20 inżynierów i 100 kreślarzy. Po wykonaniu projektu wykonano najpierw prototyp doświadczalny w zmniejszonej skali 1:2oznaczony symbole GAL.50, a potem po przeprowadzeniu podstawowych badań wytrzymałościowych prototyp w skali naturalnej o oznaczeniu GAL.49. Oblot prototypu i następnie produkcję seryjną zlecono firmie General Aircraft Limited. Prototyp GAL.49 został oblatany 27 marca 1942 roku. Podczas prób w locie holowanym i po wyczepieniu w samodzielnym locie ślizgowym, a także w trakcie lądowania prototyp zachowywał się normalnie, odznaczał się wystarczającymi własnościami pilotażowymi i spełniał podstawowe zadania, jakie mu wyznaczono: mógł transportować ładunek o masie 8000 kg, ale już prawie na granicy wytrzymałości. W próbach prototypu uczestniczyli także polscy piloci. Po kilku miesiącach prób szybowiec skierowano do produkcji seryjnej.
Konstrukcja:
Napęd:
Uzbrojenie:
Dane techniczne:
| Długość | |
| Rozpiętość | |
| Wysokość | |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | |
| Masa całkowita | |
| Prędkość maksymalna | |
| Prędkość minimalna | |
| Czas wznoszenia na m | |
| Pułap normalny | |
| Zasięg |