Opis powstania i rozwoju
Zamówienie Air Ministry i wytyczne zawarte w specyfikacji B2/32 pozwoliły zakładom Handley-Page rozwinąć w latach 1934-35 prace projektowe przy samolocie bombowym HP.52 dla potrzeb lotnictwa bombowego i obrony wybrzeża. Opracowaniem konstrukcji zajął się zespół pod kierownictwem inż. G.R. Volkerta. Prototyp HP-52 oblatano w czerwcu 1936. Po uruchomieniu serii informacyjnej samolot zmodyfikowano i skierowano do produkcji pod oznaczeniem Hampden B Mk.I.
Pierwszy seryjne Mk. I oblatano w maju 1938. W samoloty tego typu wyposażono 15 dywizjonów Bomber Command, 7 dywizjonów Coastal Command i jednostkę w Gibraltarze. Po wybuchu wojny Hampdeny weszły do akcji już 4 września 1939. W kolejnych miesiącach działań wojennych samoloty tego typu prowadziły rozpoznanie wybrzeży niemieckich, zwalczały żeglugę niemiecką i okręty Kriegsmarine na Morzu Północnym, atakowały obiekty portowe i lotniska Luftwaffe. Użyte zostały także w działaniach powietrznych RAF w Norwegii, Francji i patrolach na Atlantyku. Uczestniczyły w Bitwie o Anglię, dokonując odwetowych nalotów na obiekty niemieckie we Francji i w głębi Niemiec. Prowadziły operacje minowania wybrzeży francuskich, holenderskich i niemieckich. W nocnym nalocie 25-26 sierpnia 1940 roku zespół 12 Hampdenów dokonał po raz pierwszy nalotu na Berlin. Samoloty tego typu wykonały ponad 1000 nalotów bombowych na Kolonię.
W Coastal Command dywizjony Hampdenów latały w osłonie konwojów i zwalczaniu U-Bootów. Wydzielone dywizjony tych samolotów operowały min. nad Morze Norweskim i Barentsa z radzieckich baz koło Murmańska w osłonie konwojów płynących z zaopatrzeniem do ZSRR.
W czasie wojny powstały cztery odmiany konstrukcyjne Hampdena: bombowe BI i BII, Hereford BI oraz bombowo-torpedowe TBI różniące się wyposażeniem i zespołami napędowymi. Samoloty tego typu pełniły służbę do końca 1943 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: całkowicie metalowa, wolnonośny średniopłat z podwójnym usterzeniem, kadłub półskorupowy, wielosegmentowy, płat kesonowy, wielodźwigarowy, trójdzielny, podwozie chowane.
Napęd: dwa 9-cylindrowe silniki Bristol Pegasus XVIII o mocy 735 kW, śmigła trójłopatowe, przestawialne, dwuzakresowe.
Uzbrojenie: 1 stały i dwa ruchome karabiny maszynowe Vickers 7,7 mm, 1820 kg bomb lub min lub 1 torpeda i 452 kg bomb
Dane techniczne:
| Długość | 16,25 m |
| Rozpiętość | 21,20 m |
| Wysokość | 4,35 m |
| Powierzchnia nośna | 62,2 m2 |
| Masa własna | 5350 kg |
| Masa całkowita | 9550 kg |
| Prędkość maksymalna | 423 km/h |
| Prędkość minimalna | 110 km/h |
| Czas wznosenia na 4550 m | 19 min |
| Pułap normalny | 6900 m |
| Zasięg | 1490 km |