Powstanie i użytkowanie
W drugiej połowie lat trzydziestych pojawiła się koncepcja uzbrojenia samolotu myśliwskiego w ruchomą wieżyczkę z kilkoma karabinami maszynowymi, obsługiwanymi przez drugiego członka załogi. Pomysł ten był zresztą zgodny z ogólną ideą wielomiejscowego samolotu walki. W Wielkiej Brytanii pierwsze próby z tak uzbrojonym myśliwcem przeprowadzono na samolocie Hawker Daemon. Nieco później firma Boulton Paul opracowała typ lekkiej, elektrycznie uruchamianej wieżyczki z 4 karabinami maszynowymi 7,7 mm. Wieżyczka sterowana była drążkiem sterowym, którego ruchy powodowały obrót wieżyczki w lewo lub prawo i wychylanie karabinów w górę lub dół. Na rękojeści znajdował się przycisk spustowy. Uznano, że wieżyczka Boulton Paul nadaje się do uzbrojenia samolotów myśliwskich i ministerstwo lotnictwa Wielkiej Brytanii wydało odpowiednią specyfikację (WTT) F9/35. Do konkursu stanęły wytwórnie Boulton Paul i Hawker, ale tylko myśliwiec Boulton Paul Defiant dojrzał do produkcji seryjnej. Hawker Hotspur nie wyszedł poza stadium prototypu. Zanim ujawniły się wady Defianta, ministerstwo lotnictwa ogłosiło w 1937 roku nową specyfikację 0.15/37 na dwumiejscowy myśliwiec pokładowy uzbrojony w wieżyczkę Boulton Paul. Zadania podjęła się wytwórnia Blackburn przerabiając produkowany seryjnie samoloty B-24 Skua. Nowy myśliwiec oznaczony B-25 i nazwany Roc został oblatany 23 grudnia 1938 roku. Zasadnicza różnica między tymi samolotami polegał na zabudowaniu w grzbiecie Roca oszklonej wieżyczki Boulton Paul. Przed i za wieżyczką umieszczone były specjalne ruchome owiewki, zmniejszające opór w przelocie i opuszczane przed akcją, dla umożliwienia pełnego obrotu wieżyczki. Pomimo to opór aerodynamiczny Roca był dużo większy niż Skuy, co odbiło się na prędkości przelotowej, choć silnik Bristol Perseus XII (675 kW) miał nieco większą moc. Większa była też średnica śmigła. Samolot pozbawiony był stałego uzbrojenia strzeleckiego obsługiwanego przez pilota.
Wyprodukowano 136 myśliwców Roc, które zostały przydzielone min. do dywizjonów 806 i 801, ale żaden z nich nigdy nie został użyty z pokładu lotniskowca. Operowały jedynie z lotnisk lądowych, nie odnosząc zresztą żadnych sukcesów, podobnie jak 4 egzemplarze przerobione na wodnosamoloty pływakowe. Ostatnie samoloty Roc zostały wycofane ze służby w 1943 roku.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: dwumiejscowy, jednosilnikowy, wolnonośny dolnopłat z wciąganym podwoziem o konstrukcji całkowicie metalowej.
Napęd: silnik Bristol Perseus XII (675 kW)
Uzbrojenie: 4 karabiny 7,7 mm Browning w wieżyczce obrotowej.
Dane techniczne:
Długość | 10,85 m |
Rozpiętość | 14,0 m |
Wysokość | 3,7 m |
Powierzchnia nośna | |
Masa własna | 2780 kg |
Masa całkowita | 3600 kg |
Prędkość maksymalna | 360 km/h |
Prędkość minimalna | |
Prędkość wznoszenia | |
Pułap | 5500 m |
Zasięg | 1300 km |