Ostatnia dwupłatowa łódź latająca zakładów Supermarine, Stranraer powstała w odpowiedzi na wymagania taktyczno-techniczne admiralicji brytyjskiej R.24/31 na dwusilnikowy wodnosamolot wielozadaniowy ochrony wybrzeża. Stranraer była rozwinięciem poprzednich konstrukcji Supermarine: Southampton i Scape. Początkowo nosiła oznaczenie Southampton V, aż do oblotu prototypu w sierpniu 1935.
Łodzie Stranraer weszły do służby w 1938 roku i służyły w RAF tylko dwa lata, kiedy to zostały zastąpione nowocześniejszymi Sunderlandami.
Licencję na Stranraer'a zakupiła Kanada, gdzie były one produkowane w zakładach Canadian Vickers w latach 1939-1941. Samoloty te służyły w RCAF (Royal Canadian Air Forces) aż do 1943 roku, kiedy to zostały zastąpione łodziami Canso (Catalina).
Konstrukcja: dwusilnikowa, dwupłatowa łódź latająca konstrukcji metalowej z płóciennym pokryciem płatów, oba płaty trójdzielne o obrysie prostokątnym z lekkim skosem części skrajnych. Skrzydła dolne zamocowane były do krótkiego centropłata wbudowanego w grzbiet kadłuba. Płat górny o większej rozpiętości, wsparty był na dolnym sześcioma parami równoległych rozpórek i usztywniony cięgnami. Kadłub w kształcie jednoredanowej łodzi z uniesionymn w górę tyłem, mieścił 6-7 osób załogi w zakrytej kabinie pilotów i w trzech odkrytych stanowiskach strzeleckich: dziobowym, grzbietowym i rufowym. Równowagę poprzeczną na wodzie zapewniały boczne pływaki wspornikowe, zabudowane pod dolnym płatem na dwóch usztywnionych cięgnami wspornikach, umieszczonych na przedłużeniu zewnętrznychg par rozpórek międzyskrzydłowych. Usterzenie poziome zabudowane było na uniesionym w górę końcu kadłuba i podparte od dołu zastrzałami. Usterzenie pionowe podwójne, zamocowane w połowie rozpiętości połowek statecznika poziomego, nad węzłąmi mocowania zstrzałów.
Napęd: w prototypie 2 silnik Bristol Pegasus IIIM wyposażone w drewniane, dwułopatowe śmigła o stałym skoku, zaś w samolotach seryjnych silniki Bristol Pegasus X o mocy 680 kW każdyi trzyłopatowe śmigła metalowe Fairey-Reed.
Uzbrojenie : 3 karabiny maszynowe w odkrytych stanowiskach na dziobie, grzbiecie i rufie
Dane techniczne :
| Długość | 16,7 m |
| Rozpiętość | 25,9 m |
| Wysokość | 86,6 m |
| Powierzchnia nośna | m2 |
| Masa własna | 5100 kg |
| Masa całkowita | 8620 kg |
| Prędkość maksymalna | 266 km/h |
| Prędkość przelotowa | 170 km/h |
| Wznoszenie | 6,75 m/s |
| Pułap normalny | 5640 m |
| Zasięg | 1600 km |