Opis powstania i rozwoju
Spośród samolotów zbudowanych w okresie międzywojennym niewiele przetrwało i zdało egzamin użyteczności w warunkach II wojny światowej. Wśród tych nielicznych znajduje się radziecki Po-2, niemiecki Fieseler Fi-156 Storch i właśnie Swordfish.
Gdy 17.04.1934. z fabrycznego lotniska zakładów Fairey w Stockton wystartował do swojego pierwszego lotu niezbyt zgrabny dwupłatowiec, nikt nie przypuszczał, że będzie on przez następne 11 lat jednym z najpopularniejszych samolotów RAF. Został on zaprojektowany jako samolot rozpoznawczo - bombowo - torpedowy dla lotniskowców Royal Navy. Na lotniskowcach okazał się bardzo użyteczny. Posiadał bardzo małą prędkość lądowania, krótki dobieg, składane płaty i spory udźwig. Mógł nieść na zaczepach pod kadłubem jedną bombę 227 kg i dwie po 113 kg po skrzydłami, torped 730 kg lub minę 680 kg, a także zapasowe zbiorniki paliwa. Był bardzo stabilny w locie, sterowny i znakomicie trzymał się w locie pomimo niewielkiej prędkości przelotowej. Samolot stosowano także po zastąpieniu kół pływakami jako samolot pokładowy dla krążowników i pancerników Royal Navy. Mógł być wystrzelony z katapulty, po wykonaniu zadania wodował i dźwigiem podnoszono go na pokład. W chwili wybuchu wojny wszystkie lotniskowce brytyjskie posiadały na swych pokładach jako główną siłę uderzeniową właśnie samoloty Swordfish. W służbie pozostały do końca wojny. Do najgłośniejszych akcji bojowych Sworfishów należał nocny atak na bazę morską w Tarencie (11.11.1939), gdzie 20 samolotów tego typu z 815 i 819 eskadry lotniskowca Illustrious zdołało zatopić jeden i uszkodzić dwa włoskie pancerniki oraz kilka innych jednostek oraz dokonać zniszczeń w całej bazie. Stracono tylko 2 maszyny. Samoloty te brały również udział w próbie powstrzymania w lutym 1942 niemieckich pancerników Scharnhorst, Gneisenau i Prinz Eugen, które przedzierały się przez kanał La Manche.
Dane tak7tyczno techniczne
Konstrukcja: jednosilnikowy dwupłat, konstrukcja stalowa, pokrycie płócienne, podwozie stałe, zamienne na pływaki
Napęd: silnik gwiazdowy Bristol Pegasus III M (507 kW) lub Pegasus XXX (551 kW) chłodzony powietrzem, śmigło trójłopatowe metalowe
Uzbrojenie: 1 nieruchomy karabin maszynowy typu Vickers obsługiwany przez pilota oraz jeden karabin maszynowy typu Levis lub Vickers K ruchomy dla strzelca, torpeda, mina lub bomby (max 800 kg), pociski rakietowe (Mk. II)
Dane techniczne:
| Długość | 11,25 m |
| Rozpiętość | 13,87 m |
| Powierzchnia nośna | 56,4 m2 |
| Masa własna | 2360 kg |
| Masa całkowita | 4142 kg |
| Prędkość maksymalna | 225 km/h |
| Prędkość minimalna | 108 km/h |
| Wznoszenie | 2,54 m/s |
| Pułap normalny | 5600 m |
| Zasięg max (bez bomb) | 1660 km |