Vickers Warwick

Typ : transportowy, ratowniczy

Historia powstania i rozwoju

Samolot Warwick został zaprojektowany jako następna słynnego bombowca Vickers Wellington. Pierwszy lot prototypu odbył sie 13.09.1939. Samolot ten napędzany był silnikami Rolls-Royce Vulture. Pierwsze loty wykazały, że samolot nie spełnia pokładanych w nim nadziei. W kwietniu 1940 oblatano drugi prototyp z silnikmai Bristol Centaurus. Próby przeciągały sie i dopiero w 1942 roku rzpoczęła się produkcja seryjna samolotu. Jednak z powodu braku dostatecznej ilości silników Bristol Centaurus zastosowano słabsze amerykańskie silniki Pratt-Whittney Double Wasp. Ponieważ samolot w dalszym ciągu nie spełniał zakładych wymagań, przeznaczono go do służby w ratownictwie morskim. Dla spełnienia tych zadań podczepiono pod kadłubem łódź ratunkową, która była zrzucana rozbitkom. Wersja ta otrzymała oznaczenie ASR-I. Gdy silniki Bristol Centaurus były w końcu dostępne opracowano wersje Warwick Mk. IIGR i przeznaczono dla ratownictwa morskiego.

W 1943 roku pewną liczbę samolotów wersji Mk. I przerobiono dla służby transportowej  w BOAC (British Overseas Airways Corp.) oraz dla służby pocztowej. Różniły się one od wersji Mk. I owiewkami w miejscu stanowisk strzeleckich z przodu i tyłu kadłuba. W 1943 roku wszedł do produkcji Warwick Mk. III, podobny do wersji Mk. I, ale posiadający dodatkowy pojemnik na ładunki pod kadłubem. Wyprodukowano około 100 maszyn tej wersji. Kilka samolotów wyposażono w luksusowe kabiny do przewozu VIP-ów, a pewną ilość dostosowano do przewozu 24 żołnierzy z uzbrojeniem i wyposażeniem.
Ostatnią wersją był Warwick Mk.VGR dla służby w Coastal Command, produkowany już po wojnie z silnikami Bristol Centaurus V (2520 KM). Samoloty pozostały w służbie do 1946 roku.

Polacy na Warwickach

Tuż przed zakończeniem II wojny światowej w marcu 1945 301 Polski Dywizjon Bombowy otrzymał samoloty transportowe Vickers Warwick Mk. III, ponieważ transport materiałów i żywności dla zniszczonej Europy stawał  się coraz pilniejszy. W kwietniu 1945 także 304 Polski Dywizjon Obrony Wybrzeża otrzymał samoloty Warwick Mk. III i do marca 1946 oba te dywizjony wykonywały loty w lotnictwie transportowym na liniach z Wielkiej Brytanii do Włoch i Grecji oraz na tereny Niemiec, Francji, Danii i Norwegii. W marcu 1946 oba te dywizjony otrzymały większe, czterosilnikowe samoloty Handley Page Halifax CVIII.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: identyczna z samolotem Wellington, metalowa o układzie geodetycznym, z pokryciem płóciennym

Napęd: dwa silnikiPratt-Whittney Double Wasp R-2800-S1A4-G o mocy maksymalnej 1850 KM

Uzbrojenie:

Dane techniczne: .

Rozpiętość 29,48 m
Długość 21,43 m
Wysokość 6,64 m
Powierzchnia nośna 93,46 m2
Masa własna 13400 kg
Masa całkowita 20865 kg
Prędkość maksymalna 418 km/h
Prędkość minimalna  
Wznoszenie  
Pułap  
Zasięg 3460 km

Powrót do samolotów angielskich

Powrót do strony głównej