Historia powstania i rozwoju
Samolot Warwick został zaprojektowany jako następna słynnego bombowca Vickers Wellington. Pierwszy lot prototypu odbył sie 13.09.1939. Samolot ten napędzany był silnikami Rolls-Royce Vulture. Pierwsze loty wykazały, że samolot nie spełnia pokładanych w nim nadziei. W kwietniu 1940 oblatano drugi prototyp z silnikmai Bristol Centaurus. Próby przeciągały sie i dopiero w 1942 roku rzpoczęła się produkcja seryjna samolotu. Jednak z powodu braku dostatecznej ilości silników Bristol Centaurus zastosowano słabsze amerykańskie silniki Pratt-Whittney Double Wasp. Ponieważ samolot w dalszym ciągu nie spełniał zakładych wymagań, przeznaczono go do służby w ratownictwie morskim. Dla spełnienia tych zadań podczepiono pod kadłubem łódź ratunkową, która była zrzucana rozbitkom. Wersja ta otrzymała oznaczenie ASR-I. Gdy silniki Bristol Centaurus były w końcu dostępne opracowano wersje Warwick Mk. IIGR i przeznaczono dla ratownictwa morskiego.
W 1943 roku pewną liczbę samolotów wersji Mk. I przerobiono dla służby
transportowej w BOAC (British Overseas Airways Corp.) oraz dla służby pocztowej.
Różniły się one od wersji Mk. I owiewkami w miejscu stanowisk strzeleckich z przodu i
tyłu kadłuba. W 1943 roku wszedł do produkcji Warwick Mk. III, podobny do wersji Mk. I,
ale posiadający dodatkowy pojemnik na ładunki pod kadłubem. Wyprodukowano około 100
maszyn tej wersji. Kilka samolotów wyposażono w luksusowe kabiny do przewozu VIP-ów, a
pewną ilość dostosowano do przewozu 24 żołnierzy z uzbrojeniem i wyposażeniem.
Ostatnią wersją był Warwick Mk.VGR dla służby w Coastal Command, produkowany już po
wojnie z silnikami Bristol Centaurus V (2520 KM). Samoloty pozostały w służbie do 1946
roku.
Polacy na Warwickach
Tuż przed zakończeniem II wojny światowej w marcu 1945 301 Polski Dywizjon Bombowy otrzymał samoloty transportowe Vickers Warwick Mk. III, ponieważ transport materiałów i żywności dla zniszczonej Europy stawał się coraz pilniejszy. W kwietniu 1945 także 304 Polski Dywizjon Obrony Wybrzeża otrzymał samoloty Warwick Mk. III i do marca 1946 oba te dywizjony wykonywały loty w lotnictwie transportowym na liniach z Wielkiej Brytanii do Włoch i Grecji oraz na tereny Niemiec, Francji, Danii i Norwegii. W marcu 1946 oba te dywizjony otrzymały większe, czterosilnikowe samoloty Handley Page Halifax CVIII.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: identyczna z samolotem Wellington, metalowa o układzie geodetycznym, z pokryciem płóciennym
Napęd: dwa silnikiPratt-Whittney Double Wasp R-2800-S1A4-G o mocy maksymalnej 1850 KM
Uzbrojenie:
Dane techniczne: .
Rozpiętość | 29,48 m |
Długość | 21,43 m |
Wysokość | 6,64 m |
Powierzchnia nośna | 93,46 m2 |
Masa własna | 13400 kg |
Masa całkowita | 20865 kg |
Prędkość maksymalna | 418 km/h |
Prędkość minimalna | |
Wznoszenie | |
Pułap | |
Zasięg | 3460 km |