Opis powstania i rozwoju
Jedną z konkurujących konstrukcji, wg wymagań taktyczno-technicznych admiralicji francuskiej z maja 1935 na łódź latającą dalekiego zasięgu (także Latecoere 611 oraz Potez CAMS 141), była łódź latająca wytwórni Breguet, oznaczona pierwotnie Breguet Br-710. Zmiany w wymaganiach spowodowały wprowadzenie istotnych poprawek do projektu (min. zrezygnowano ze skrzydła w układzie M). W październiku 1936 rozpoczęto budowę prototypu oznaczonego Br-730. Późniejszy prototyp Br-730.01 oblatano 04.04.1938, ale trzy miesiące później został on zniszczony wskutek wodowania na płyciźnie. Tym niemniej na początku 1939 roku zawarto kontrakt na budowę 4 maszyn, a we wrześniu tegoż roku w związku z wybuchem wojny - nieograniczoną ilość. Produkcję wstrzymano w momencie kapitulacji Francji, ale podjęły ją ponownie władze Vichy. Samolot seryjny Br-730 Nr1 był gotowy do prób, gdy Niemcy zajęli resztę Francji. Ze względu na zainteresowanie Luftwaffe produkcję kontynuowano. Zwłokę spowodowały naloty aliantów. Dopiero po wycofaniu się Niemców w sierpniu 1944 podjęto dalsze prace i w grudniu tegoż roku Br-730 Nr1 rozpoczął próby w locie, by wkrótce wejść do służby. W 1946 roku oblatano drugi egzemplarz seryjny. W pozostałych dwóch egzemplarzach, które przetrwały wojnę zastosowano mocniejsze silniki Gnome-Rhone 14R 200/201 (995 kW). Zmieniono też ich oznaczenie na Br-731.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: czterosilnikowy, wolnonośny, całkowicie metalowy grzbietopłat z pracującym pokryciem, z trójdzielnym płatem o prostokątnej części środkowej i trapezowych częściach skrajnych ze wzniosem i z wolnonośnym usterzeniem z wysoko umieszczonym statecznikiem poziomym i podwójnym usterzeniem pionowym. Charakterystyczny kształt miały pływaki ustateczniające, zabudowane pod końcówkami centropłata. Ich wsporniki były obudowane aerodynamicznymi osłonami dla zmniejszenia oporów. Wewnątrz noska grubego skrzydła było przejście, którym w czasie lotu można było dotrzeć do wszystkich silników. Paliwo mieściło się w uszczelnionym, skrzynkowym dźwigarze płata.
Napęd: z czterech silników gwiazdowych typu Gnome-Rhone, zabudowanych przed krawędzią natarcia płata, dwa (1 i 3) były w wersji 14N-2, a pozostałe w wersji 14N-3. Różniły się kierunkami obrotów, co eliminowało skutki działania momentów oporowych i żyroskopowych od śmiegieł.
Uzbrojenie: działko 25 mm w ruchomej wieżyczce nad kabiną załogi oraz 5 karabinów maszynowych Darne (7,5 mm): czterech strzelających przez boczne otwory w przedniej i tylnej części kadłuba i piątego - przez otwór w podłodziu, za tylnym redanem, 4 bomby po 200 kg
Dane techniczne:
| Długość | 24,4 m |
| Rozpiętość | 40,4 m |
| Wysokość | 8,6 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | 16080 kg |
| Masa całkowita | 28460 kg |
| Prędkość maksymalna | 330 km/h |
| Prędkość przelotowa | 230 km/h |
| Czas wznoszenia na 3000 m | 9 min |
| Pułap normalny | |
| Zasięg | 6900 km |