Myśliwiec D-520 został zaprojektowany w 1937 roku pod kierunkiem E. Devoitine'a w zakładach SNCA w Midi. Pierwszy prototyp D-520-01 został oblatany 2.10.1938 przez słynnego wówczas asa akrobacji lotniczych Marcela Doreta. Samolot ten miał drewniane śmigło i skrzydła ze skrzelami. W styczniu 1939 zostal oblatany drugi prototyp D-520-02, poprawiony na podstawie prób pierwszego prototypu i ze śmigłem trójłopatowym. W lutym 1939 samolot ten osiągnął w locie nurkowym prędkść 825 km/h. Prawie jednocześnie przechodził próby trzeci prototyp. Pomyślnie zakończone je w marcu 1939 i samolot skierowano do produkcji seryjnej.
Pierwsza maszyna seryjna opuściła wytwórnię 2.11.1939 z opóźnieniem 2 miesięcy w stosunku do planu. D-520 skierowane do jednostek cieszyły się uznaniem, ale było ich bardzo mało. Produkcja trwała do podpisania przez rząd Vichy zawieszenia broni z Niemcami (25.06.1940). Jeszcze w maju i czerwcu 1940 przechodził próby D-521 z mocniejszym silnikiem (Rolls-Royce Merlin III o mocy 1030 KM) i działkami zamiast karabinów maszynowych.
Podczas walk z Niemcami D-520 uzyskały 114 zwycięstw. W czercu 1940 kilka jednostek lotniczych przeleciało do Afryki. Lotnictwo Vichy używało D-520 w dziewięciu dywizjonach i myśliwce te brały nawet udział w akcjach przeciwko lotnictwu brytyjskiemu na Bliskim Wschodzie oraz w bombardowaniu Gibraltaru.
Po podpisaniu zawieszenia broni Niemcy pozwoliły na dalszą produkcję D-520. Nawet po zajęciu całej Francji w 1942 roku produkowano je, chociaż już w ograniczonej ilości. Opracowano też nową wersję z silnikiem Hispano-Suiza 12Z (1600 KM), pod oznaczeniem SE-520Z. Po 1942 roku Niemcy zorganizowali dwie własne jednostki treningowe wyposażone w D-520, a około 60 samolotów oddano Wlochom, zaś ponad 100 rządom Bułgarii i Rumunii. Tylko te dwa kraje używały D-520 operacyjnie. Gdy w sierpniu 1944 Niemcy opuścili Tuluzę, gdzie produkowano D-520, Marcel Doret (oblatywacz pierwszego prototypu) zorganizował dywizjon oznaczony GC-I/8 i atakował cofające się oddziały niemieckie. Po wojnie produkcja była kontynuowana. Ogółem wyprodukowano 610 samolotów D-520.
Kilka kluczy z tzw. Grupy Montpellier, przydzielonych do dywizjonów francuskich zostało uzbrojonych w 26 samolotów D-520. 18.06.1940 dwóch Polaków na D-520 jako resztki Dywizjonu Mysliwskiego 1/145 przeprowadziło prawdopodobnie ostatnią walkę we Francji zestrzeliwując He-111.
Konstrukcja: kadłub metalowy o konstrukcji półskorupowej, skrzydła jednodźwigarowe, metalowe, lotki kryte płótnem, klapy wysuwane pneumatycznie, usterzenie metalowe, stery kryte płótnem
Napęd: silnik Hispano-Suiza 12Y-45, chłodzony cieczą o mocy 910 KM
Uzbrojenie: 1 działko Hispano-Suiza 404 kalibru 20 mm, strzelające przez wał śmigła oraz 4 karabiny maszynowe MAC 1934 M39 umieszczone w skrzydłach
Dane techniczne:
| Długość | 8,75 m |
| Rozpiętość | 10,2 m |
| Wysokość | 2,56 m |
| Powierzchnia nośna | 15,95 m2 |
| Masa własna | 2090 kg |
| Masa całkowita | 2780 kg |
| Prędkość maksymalna | 530 km/h |
| Prędkość minimalna | |
| Wznoszenie | 12 m/s |
| Pułap normalny | 11000 m |
| Zasięg | 1000 km |