W 1930 roku, na zlecenie francuskiego lotnictwa cywilnego zakłady Latécoère zaprojektowały transatlantycką łódź latającą Laté-520, przeznaczając do napędu 4 chłodzone cieczą silniki tłokowe Hispano-Suiza 18 Sbr o mocy 735 kW. Gdy budowa samolotu została rozpoczęta program silników 18 Sbr został zawieszony. Zmusiło to konstruktorów Latécoère do przeprojektowania łodzi w celu przystosowania jej do napędu przez silników o mniejszej mocy Hispano-Suiza 12Ybrs (po 633 kW). Nowa konstrukcja została oznaczona Laté-521, a pierwszy prototyp nazwany Lieutnant de Vaisseau Paris oblatano w styczniu 1935. Była to łódź latająca konstrukcji całkowicie metalowej przeznaczona do przewozu przez Atlantyk 30 pasażerów i 8 osób załogi. W rok po rozpoczęciu prób zaatakowany przez tajfun Lieutnant de Vaisseau Paris zatonął 14.01.1936 w zatoce Pensacola. Wydobyta, zdemontowana i odesłana do Francji łódź ta została wyremontowana i ze znakami rejestracyjnymi F-NORD wróciła do prób w maju 1937.Do końca roku samolot ustanowił wiele rekordów, w tym również długości lotu (5780 km w 34 h), rekord prędkości na trasie 1000 km z obciążeniem 1000 kg i 1500 kg oraz wysokości lotu. Rekordy skłoniły francuską marynarkę wojenną do zamówienia 3 łodzi w odmianie wojskowej, oznaczonej Laté-523, jako wodnosamolotów patrolowo - zwiadowczych dalekiego zasięgu. Pierwsza z tych łodzi nazwana Altair została oblatana 22.04.1938, następne - Algol i Aldebaran - w czerwcu i październiku tegoż roku. Wojskowe Laté-523 różniły się niewielkimi zmianami w stosunku do cywilnej odmiany 521.
Po wybuchu wojny 1 939 roku latające łodzie Laté-523 podjęły loty patrolowe nad Atlantykiem. Dołączyły do nich również cywilne odmiany 521 i 522, przejęte przez marynarkę wojenną. Niemal wszystkie samoloty uległy zniszczeniu, przeważnie wskutek działań wojennych. Tylko jednej łodzi udało się ujść do Dakaru, gdzie służyła do sierpnia 1942.
Konstrukcja: Kadłub, mieszczący 14-osobową załogę, był jakby dwupiętrowy, z dolną, szeroką częścią dla pasażerów (w odmianie cywilnej) wyposażoną w dwuredanowe podłodzie oraz z częścią górną znacznie węższą mieszczącą załogę. Nadawało to kadłubom w widoku z przodu kształt odwróconej litery T. Wspornikowe pływaki płetwowe, w kształcie prostokątnych skrzydełek, mieściły zbiorniki paliwa.
Napęd: 6 silników Hispano-Suiza 12 Y-27 po 662 kW, z których 4 wbudowane były parami w krawędź natarcia płata, a 2 napędzające śmigła pchające, zostały zabudowane z tyłu, na przedłużeniu gondoli przednich silników.
Uzbrojenie : 1 karabin maszynowy Darne 7,5 mm w wieżyczce obrotowej na grzbiecie tylnej części kadłuba oraz 4 identyczne karabiny strzelające przez okna z boków górnego piętra.. Samolot zabierał również 8 bomb po 75 kg i 4 bomby po 150 kg
Dane techniczne :
| Długość | 31,65 m |
| Rozpiętość | 49,35 m |
| Wysokość | 9,7 m |
| Powierzchnia nośna | m2 |
| Masa własna | 20800 kg |
| Masa całkowita | 37450 kg |
| Prędkość maksymalna | 260 km/h |
| Prędkość przelotowa | 205 km/h |
| Czas wznoszenia na m | min. sek. |
| Pułap normalny | m |
| Czas trwania lotu | 33 h |