Opis powstania i rozwoju
Ze wszystkich francuskich łodzi latających najczęściej używana była mała łódź Loire-130, zbudowana wg wymagań taktyczno-technicznych z 1933, jako patrolowy wodnosamolot katapultowy. Aż sześć różnych prototypów rywalizowało w spełnieniu tych wymagań i dopiero w 1936 admiralicja francuska uznała wyższość Loire-130 nad konkurentami, co wyraziło się złożeniem zamówienia na 45 maszyn. Prototyp został oblatany 19.11.1934. Samolot był budowany w dwóch odmianach: M - dla metropolii i C - dla kolonii. Te drugie miały większe chłodzenie silnika, co wpływało na niewielkie zmniejszenie prędkości. Ogółem zamówiono 150 samolotów tego typu, ale liczba samolotów dostarczonych do jednostek była raczej niższa (100-120). Łodzie Loire-130 służyły jako samoloty katapultowe min. na lotniskowcu wodnopłatowców Commandant Teste, pancernikach Dunkerque i Strasbourg, krążowniku Joanna D'Arc oraz w eskadrach lotnictwa przybrzeżnego. Loire-130 w odmianie kolonialnej (130C) służyły w różnych eskadrach w Afryce Zachodniej, w Syrii, na Martynice i w Indochinach. Z powodu skomplikowanej sytuacji politycznej Francji, niektóre z tych wodnosamolotów przeżyły niezwykłe przygody. Tak np. Loire-130C z eskadry 18H w Dakarze należącej do lotnictwa morskiego kolaboranckiego rządu Vichy, brały udział w walkach przeciw flocie brytyjskiej z Sierra Leone. Załogom innych Loire-130 udało się uciec (np. z Karuba na Maltę, z Martyniki do Brytyjskich Indii Zachodnich, z Trypolisu do Palestyny) i przejść na stronę Aliantów. Loire-130 odznaczały się dużą żywotnością, jednakże brak części zamiennych powodował ich wyłączenie z eksploatacji. Tym niemniej wiele z tych samolotów doczekało końca wojny, a ostatni z nich latał w Indochinach (Wietnamie) jeszcze w końcu 1949.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: łódź latająca konstrukcji całkowicie metalowej, z płóciennym pokryciem skrzydeł i usterzenia. Skrzydła składały się do tyłu - do hangarowania. Dwuredanowa łódź-kadłub miała charakterystyczne zwężenie z przodu, co zapewniało bardzo dobrą widoczność do dołu z poszerzonej, oszklonej kabiny. Załoga składała się w zasadzie z trzech osób, ale w kadłubie było miejsce dla 4 pasażerów, co umożliwiało zastosowanie wodnosamolotu do celów łącznikowych. Dla kierunkowego dostatecznienia Loire-130, na końcach statecznika poziomego zabudowano dodatkowe stateczniki pionowe. Silnik zabudowany był na wsporniku nad środkową częścią płata.
Napęd: 12-cylindrowy, chłodzony cieczą silnik tłokowy Hispano-Suiza 12 Xirsi o mocy 530 kW z pchającym trójłopatowym śmigłem
Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe Darne 7,5 mm w stanowisku dziobowym i oszklonej (obrotowej) wieżyczce na grzbiecie kadłuba oraz 2 bomby po 75 kg na wyrzutnikach z boku kadłuba
Dane techniczne:
| Długość | 11,3 m |
| Rozpiętość | 16,0 m |
| Wysokość | 4,0 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | 2050 kg |
| Masa całkowita | 3255 kg |
| Prędkość maksymalna | 220 km/h |
| Prędkość przelotowa | 193 km/h |
| Czas wznoszenia na 3000 m | 12 min. |
| Pułap normalny | 6000 m |
| Zasięg | 1125 km |