Opis powstania i rozwoju
Japonia nie była jedynym, ani pierwszym państwem, które podjęło myśl zastosowania samolotów działających z pokładów lub przy użyciu okrętów podwodnych. We Francji tematem tym zaczęto zajmować się w końcu lat dwudziestych. Wtedy to powstał samolot przystosowany do transportu okrętem podwodnym, MB-35 Passe-partout, opracowany przez inż. Marcela Bessona. W przewidywaniu wprowadzenia do użytkowania dużego okrętu podwodnego Surcouf admiralicja francuska zamówiła w 1932 roku w zakładach Marcel Besson następny wodnosamolot. Prototyp oznaczony MB-410-01 i wyposażony w silnik gwiazdowy Salmson-9NC o mocy 96 kW, rozbił się w czasie prób w 1933 roku. Zamówiono więc kolejny prototyp, ale wytwórnia Marcel Besson uległa likwidacji i cały program został przejęty przez zakłady ANF-Les Mureaux, które dokończyły budowę prototypu zmieniając jego oznaczenie na MB-411. Oblot nowego wodnosamolotu odbył się w czerwcu 1935. MB-411 różnił się od swojego poprzednika mocniejszym silnikiem Salmson-9ND (130 kW) i konstrukcją mieszaną. Wodnosamolot zaprojektowano tak, aby po złożeniu zmieścił się w cylindrycznym, szczelnym hangarze o średnicy 2 m i długości 7 m, położonym z tyłu za wieżą dowodzenia Surcoufa. Samolot nie był przeznaczony do startu z pokładu okrętu, ale po wyciągnięciu z hangaru i montażu, co zajmowało 4 min., był opuszczany przy pomocy dźwigu na wodę, skąd startował na własnych pływakach, a po wodowaniu był ponownie wciągany na pokład. MB-411 został poddany próbom państwowym w sierpniu 1935, a w końcu roku odbył próbny rejs na pokładzie okrętu podwodnego. Stwierdzono potrzebę wprowadzenia zmiana i odesłano samolot do zakładów Mureaux, gdzie dokonano przeróbek, z których najważniejszą było dodanie drugiej kabiny. Ostateczne próby trwały bardzo długo, ale zakończyły się pomyślnie w lipcu 1937.. Zamówiono też następny egzemplarz samolotu. Jeden MB-411 był na pokładzie okrętu podwodnego Surcouf, gdy ten w czerwcu 1940 ewakuowano z Brestu do angielskiego portu Plymouth. Po wykonaniu kilku lotów zwiadowczych wodnosamolot został uszkodzony podczas niemieckiego nalotu. Surcouf wyruszając w swój ostatni rejs (został zatopiony w 1941 roku na Karaibach) nie miał samolotu na pokładzie.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: dwumiejscowy wodnosamolot. Płat drewniany, kryty sklejką. Kadłub konstrukcji kratownicowej z rur stalowych, kryty płótnem. Załoga zajmowała miejsca jedno za drugim w odkrytych kabinach.
Napęd: silnik gwiazdowy, osłonięty pierścieniem NACA z charakterystycznym wybrzuszeniem, napędzał dwułopatowe śmigło drewniane
Uzbrojenie:
Dane techniczne:
| Długość | 8,25 m |
| Rozpiętość | 12,0 m |
| Wysokość | 2,85 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | 690 kg |
| Masa całkowita | 1020 kg |
| Prędkość maksymalna | 185 km/h |
| Prędkość minimalna | 130 km/h |
| Pułap normalny | |
| Zasięg | 345 km |