Fokker T.VIII

Typ: wodnosamolot

Opis powstania i rozwoju

Najnowocześniejszym wodnosamolotem holenderskiej konstrukcji zbudowanym przed wojną był dwusilnikowy Fokker T.VIII-W zaprojektowany w 1937 roku wg wymagań MLD (Lotnictwo Marynarki Holenderskiej) na samolot torpedowo-zwiadowczy. Fokker T.VIII-W był jednym z nielicznych samolotów, które w czasie wojny walczyły po obu stronach frontu. Prototyp samolotu oblatano w 1938 roku. Początkowo zamówiono 5, a potem dalsze 14 samolotów w odmianie T.VIII W/G. Samoloty weszły do służby w 1939 roku. Jeden z nich został zaatakowany w dniu 13.09.1939 (Holandia nie była wtedy w stanie wojny z Niemcami) przez załogę niemieckiego Do-18. W chwili ataku Niemiec lotnictwo holenderskie posiadało 11 samolotów T.VIII-W/G, które początkowo zostały użyte do lotów patrolowych, ale w miarę pogarszania się sytuacji ewakuowane je do Francji, a potem do Wielkiej Brytanii. Tam, z 8 samolotów T.VIII-W utworzono holenderski dywizjon obrony wybrzeża nr 320. Jednocześnie w okupowanej Holandii Niemcy kontynuowali produkcję 8 samolotów T.VIII-W/G i 12 T.VIII-W/M, z tylną częścią kadłuba konstrukcji półskorupowej z duralu. Samoloty te zostały użyte przez Luftwaffe nad akwenami mórz - Północnego i Śródziemnego - do zwiadu, zwalczania celów morskich i ratownictwa.

Mało znany jest fakt, że Fokker T.VIII-W miał jeszcze jedną odmianę oznaczoną literą C, pozornie taką samą jak odmiana pływakowa; w rzeczywistości różniła się znacznie wymiarami i mocą silników (2x Bristol Mercury XI, po 665 kW). Była to odmiana eksportowa, przeznaczona przede wszystkim dla Finlandii, która zamówiła większy samolot. Pięć powiększonych samolotów, w tym cztery odmiany T.VIII-W/C i jeden T.VIII-L (odmiana lądowa z kołami), zostało przejętych przez Luftwaffe

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: trzymiejscowy wodnosamolot konstrukcji mieszanej. Trójdzielne skrzydła miały pokrycie ze sklejki bakelitowej. Kadłub składał się z przedniej części - metalowej, środkowej - drewnianej i tylnej - kratownicowej, spawanej z rur stalowych i krytej płótnem. Załoga zajmowała miejsca w oszklonym dziobie oraz w zakrytej kabinie na grzbiecie kadłuba. Usterzenie klasyczne, konstrukcji drewnianej, statecznik poziomy, podparty zastrzałami. Podłodzie składało się z dwóch całkowicie metalowych, jednoredanowych pływaków.

Napęd: dwa gwiazdowe silniki tłokowe Wright Whirlwind R-975-E-3 o mocy 330 kW każdy z osłonami NACA.

Uzbrojenie: 3 karabiny maszynowe FN Browning (7,9 mm), po jednym dla każdego z członków załogi, 1 torpeda lub 600 kg bomb w zamykanej komorze bombowej pod płatem

Dane techniczne (T.VIII-W/G):