LWS-3 Mewa

Typ: rozpoznawczy

 

Opis powstania i rozwoju

Na skutek dyskusji przeprowadzonej w Komitecie do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu nad środkami obserwacji dla potrzeb artylerii polecono Szefowi Artylerii dokonanie wyboru odpowiedniego samolotu obserwacyjnego. Po opinii Dowódcy Lotnictwa spośród kilku proponowanych maszyn wybrano LWS-3 Mewa, który najbardziej nadawał się do tego celu oraz do bliskiego rozpoznania za linią frontu. Projekt wstępny tego samolotu opracował inż. Zbysław Ciołkosz, a po jego przejściu do Podlaskiej Wytwórni Samolotów projekt konstrukcyjny był dziełem inż. Jerzego Teisseyre oraz Władysława Fiszdona. Pierwszy prototyp samolotu LWS-3/I wykonał swój pierwszy lot w listopadzie 1937 pilotowany przez W. Szulczewskiego. Po usunięciu usterek pierwszy prototyp oblatano ponownie w marcu 1938. W połowie tego roku oblatano także drugi prototyp LWS-3/II, na którym zastosowano opuszczane usterzenie pionowe według pomysłu inż. Teisseyre i A. Zdaniewskiego w celu zwiększenia pola ostrzału do tyłu. W październiku 1938 ukończono i oblatano trzeci prototyp, który stał się wzorcem dla produkcji seryjnej oznaczonej LWS-3 Mewa A. Miał on zmienioną osłonę silnika oraz zmieniony nieco kształt oszklenia kabin. Pod koniec 1938 samolot ten bez uzbrojenia wystawiono na XVI Międzynarodowym Salonie Lotniczym w Paryżu, gdzie wzbudził duże zainteresowanie. Uznano go za równorzędny z nowoczesnymi samolotami tej klasy: angielskim Westland Lysander oraz niemieckim Henschel Hs-126.

W kwietniu 1939 zakłady LWS podpisały umowę na dostawę 60 Mew z silnikami Fiat R-74 o mocy 860 KM do Bułgarii. Dla Marynarki Wojennej opracowano wersję pływakową. W 1939 opracowano również projekt wersji rozwojowej LWS-7 Mewa II. Samolot ten miał inny kształt płata o trapezowo zwężonych częściach zewnętrznych oraz bardziej aerodynamiczny kadłub o konstrukcji półskorupowej. Przewidywana prędkość lotu Mewy II miała wynosić 420 km/h.

Produkcję seryjną samolotu uruchomiono na początku 1939. Podpisano umowę na dostawę 200 samolotów na potrzeby wojska. Do chwli wybuchu wojny na ukończeniu było 30 samolotów. 2.09.1939 część gotowych samolotów ewakuowano do Parku Bronowickiego w Lublinie, a 8 sztuk do lasu przy szosie do Krasnegostawu. Dwa z tych ośmiu samolotów przekazano polskiemu lotnictwu. Dostarczono je na lotnisko Podhorce koło Lwowa, gdzie 12.09.1939przekazano je 26 Eskadrze Obserwacyjnej Armii Kraków. Nie pozostały jednak długo w służbie. Pierwsza Mewa uległa rozbiciu tego samego dnia podczas lądowania o zmroku na lotnisku Medyka, a drugą spalono podczas ewakuacji na lotnisku Zagwoźdź koło Stanisławowa.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: dwumiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, podwozie stałe - klasyczne, jednogoleniowe

Napęd: silnik gwiazdowy, 14-cylindrowy Gnome-Rhone 14 MO1 Mars o mocy 730 KM

Uzbrojenie: 2 stałe karabiny PWU wzór 36 kalibru 7,9 mm oraz 1 ruchomy karabin PWU wzór 37 kalibru 7,9 mm

Dane techniczne:

Długość 9,5 m
Rozpiętość 13,45 m
Wysokość 2,6 m
Powierzchnia nośna
Masa własna 1750 kg
Masa całkowita 2420 kg
Prędkość maksymalna 360 km/h
Prędkość minimalna
Prędkość wznoszenia 10 m/s
Pułap normalny 8500 m
Zasięg 700 km

Powrót do samolotów polskich

Powrót do strony głównej