Opis powstania i rozwoju
Przestawienie się światowej komunikacji lotniczej od połowy lat trzydziestych na szybkie dolnopłaty z chowanym podwoziem spowodowało zamówienie Ministerstwa Komunikacji na budowę takiego samolotu w PZL. Projekt samolotu PZL-44 Wicher opracował zespół spod kierunkiem inż. Wsiewołoda Jakimiuka. Prototyp został oblatany 12 marca 1938 roku przez kpt. B. Orlińkiego, a w 1939 roku przeszedł próby eksploatacyjne w Polskich Liniach Lotniczych LOT. "Wicher" był nowoczesnym samolotem pasażerskim, odpowiednikiem ówczesnych samolotów zagranicznych. Był budowany jako następca samolotu Douglas DC-2, eksploatowanego w tym czasie przez PLL LOT, przewyższający jego osiągi. W 1938 roku PLL LOT zakupiły jednak samoloty Lockheed L-14H o lepszych osiągach od Wichra i tańsze od niego. W tej sytuacji w 1939 roku PLL LOT wycofały zamówienie na 10 Wichrów. Produkcja tak małej serii była m.in. przyczyną wysokiej ceny egzemplarza samolotu. Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 raku prototyp Wichra SP-BPJ został ewakuowany do Lwowa, gdzie go pozostawiono.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: półskorupowa, duralowa; kabina mieściła 14 pasażerów i 4 osoby załogi; podwozie chowane; zbiorniki paliwa na 2200 l
Napęd: 2 silniki ,gwiazdowe, 9-cylindrowe, Wright Cyclone GR-1820 G2, o mocy 736 kW (1000 KM).
Uzbrojenie: brak
Dane techniczne:
| Długość | 18,45 m |
| Rozpiętość | 23,80 m |
| Wysokość | 4,80 m |
| Powierzchnia nośna | 75 m2 |
| Masa własna | 5990 kg |
| Masa całkowita | 9500 kg |
| Prędkość maksymalna | 374 km/h |
| Prędkość przelotowa | 316 km/h |
| Prędkość minimalna | 110 km/h |
| Wznoszenie | 6,1 m/s |
| Pułap normalny | 6000 m |
| Zasięg | 1800 km |