Opis powstania i rozwoju
W 1935 roku inż A. Zdaniewski opracował zmodyfikowaną odmianę samolotu PWS-16 bis, oznaczoną PWS-26. Była ona przeznaczona do treningu w strzelaniu, akrobacji oraz do bombardowania z lotu nurkowego i poziomego. Wzmocniono konstrukcję samolotu i przystosowano go do lotów odwróconych oraz zabudowano karabin maszynowy i fotokarabin, wyrzutniki bomb pod skrzydłami i okienka celownicze w spodzie kadłuba. Ponadto wprowadzono drobne ulepszenia konstrukcyjne i eksploatacyjne. Samolot otrzymał dobrą opinię z prób w IBTL w 1936 roku. W tym samym roku powstała pierwsza seria 20 PWS-26 z przeróbki znajdujących się w produkcji PWS-16 bis. W latach 1937-1939 zbudowano 300 następnych samolotów. Samoloty te nosiły numery ewidencyjne od 81-1 do 81-320.
PWS-26 były używane w wojskowych szkołach lotniczych oraz w eskadrach szkolno-treningowych półków lotniczych. We wrześniu 1939 roku por. Jan Falkowski zaatakowany przez samoloty myśliwskie Bf-109, dzięki odpowiedniemu manewrowaniu doprowadził do rozbicia o ziemię jednego z nich bez uszkodzenia własnej maszyny. Niemcy wyremontowali 30 zdobycznych PWS-26, z czego 28 sprzedali Rumunii. Muzealny egzemplarz PWS-26 znajduje się w zbiorach Muzeum Lotnictwa i Aeronautyki w Krakowie.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: mieszana, pokrycie płócienne
Napęd: 9-cylindrowy silnik Wright Whirlwind J5B o mocy 220 KM
Uzbrojenie: 1 karabin 7,9 mm, 2 bomby 12 kg
Dane techniczne:
| Długość | 7,0 m |
| Rozpiętość | 9,0 m |
| Wysokość | 2,9 m |
| Powierzchnia nośna | 25,0 m2 |
| Masa własna | 885 kg |
| Masa całkowita | 1170 kg |
| Prędkość maksymalna | 201 km/h |
| Prędkość minimalna | 78 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 4,1 m/s |
| Pułap normalny | 4200 m |
| Zasięg | 460 km |