RWD-13

Typ: szkolny, łącznikowy

Opis powstania i rozwoju

Jesienią 1934 roku Stanisław Rogalski, Jerzy Drzewiecki i Leszek Dulęba zaprojektowali na zamówienie LOPP samolot sportowy, turystyczny, będący rozwinięciem challenge'owych RWD-6 i RWD-9. Prototyp RWD-13 o znakach SP-AOA oblatał 15.1.1935 roku Kazimierz Chorzewski. W latach 1935-1939 wyprodukowano około 90 RWD-13, z których około 70 było użytkowanych w Polsce, a 21 wyeksportowano. RWD-13 był zasadniczym samolotem turystycznym naszych aeroklubów. Wykonywano na nim liczne rajdy po Europie. Kolejno 2 RWD-13 używały PLL Lot jako latające taksówki oraz po jednym RWD-13 miały - fabryka czekolady E. Wedel (o znakach SP-WDL) i Polskie Zakłady Philips (SP-PZP). Jeden egzemplarz o znakach SP-BJN otrzymał kpt. Jerzy Bajan oraz jeden RWD-13 używała Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. RWD-13 był budowany z licencji w Jugosławii. W roku 1939 2 lub 3 RWD-13 zakupiło polskie lotnictwo wojskowe. Podczas wojny we wrześniu 1939 roku 28 RWD-13 ewakuowano do Rumunii i 1 do Szwecji. Po wojnie 4 powróciły do kraju, 1 znajduje się w Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie.

Dane taktyczno techniczne

Konstrukcja: mieszana, kryta płótnem. Zbiorniki na 140 l paliwa

Napęd: 4-cylindrowy, rzędowy silnik PZInż. Major 4 o mocy 96 kW (130 KM)

Uzbrojenie: brak

Dane techniczne:

Długość 7,85 m
Rozpiętość 11,50 m
Wysokość 2,05 m
Powierzchnia nośna 16,0 m2
Masa własna 530 kg
Masa całkowita 890 kg
Prędkość maksymalna 210 km/h
Prędkość przelotowa 180 km/h
Prędkość minimalna 67 km/h
Pułap normalny 4200 m
Zasięg 900 km

Powrót do samolotów polskich

Powrót do strony głównej