Opis powstania i rozwoju
Uruchomienie produkcji jednomiejscowego samolotu RWD-10 wytworzyło potrzebę zbudowania samolotu pośredniego między szkolnym RWD-8 a RWD-10. Wówczas na zamówienie LOPP w DWL, według koncepcji inż. Jerzego Drzewieckiego, został zaprojektowany przez inż. Bronisława Żurakowskiego samolot szkolno-akrobacyjny RWD-17, wzorowany na RWD-8. Płat był podobny jak w RWD-8, lecz bez części centralnej, zaś kadłub krótszy. Choć samolot był podobny do RWD-8, jednak tylko podwozie, osłona silnika i fotele były identyczne. Prototyp RWD-17 o znakach SP-BMX wykonał pierwszy lot 14.VII.1937 roku, pilotowany przez Eugeniusza Przysieckiego. Otrzymał on imię "Tarnopol", gdyż był zbudowany ze składek społeczeństwa tarnopolskiego. W wyniku prób powiększono na samolocie usterzenie poziome, aby prawidłowo wykonywał korkociąg. W 1938 roku w DWL zbudowano 10 RWD-17 dla cywilnych szkół pilotów. We wrześniu 1939 roku jeden RWD-17 służył jako łącznikowy w wojsku, 7 ewakuowano do Rumunii.
W lecie 1938 roku próby wykazały, że RWD-17 wykonuje opornie figury niesterowane, np. szybką beczkę. Wówczas w zimie 1938/1939 inż. Bronisław Żurakowski zaprojektował nowy płat o zwężonych trapezowych końcach, zbliżony do zastosowanego początkowo na RWD-8. Jednocześnie zwiększono rozpiętość samolotu o 1 m. Nowy płat zamontowano na wiosnę 1939 roku na prototypie SP-BMX, który stal się wzorcem nowej wersji RWD-17 bis. W Lecie 1939 roku lotnictwo wojskowe zamówiło 120 tych samolotów.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: mieszana, skrzydło i stery kryte płótnem
Napęd: 4-cylindrowy, rzędowy silnik Walter Major 4, 96 kW (130 KM)
Uzbrojenie:
Dane techniczne:
| Długość | 7,7 m |
| Rozpiętość | 10,0 m |
| Wysokość | 2,45 m |
| Powierzchnia nośna | 18,7 m2 |
| Masa własna | 520 kg |
| Masa całkowita | 760 kg |
| Prędkość maksymalna | 195 km/h |
| Prędkość przelotowa | 165 km/h |
| Prędkość minimalna | 80 km/h |
| Wznoszenie | 4,5 m/s |
| Pułap normalny | 5000 m |
| Zasięg | 680 km |