Opis powstania i rozwoju
Na wiosnę 1938 roku, według koncepcji inż. Stanisława Rogalskiego; zaprojektował inż. Bronisław Żurakowski pływakową odmianę RWD-17 napędzaną silnikiem o większej mocy, oznaczoną - RWD-17W. Samolot miał uniwersalne okucia podwoziowe na kadłubie, co umożliwiało zamontowanie zarówno podwozia pływakowego, jak i kołowego: Prototyp o znakach SP-BPB oblatał w czerwcu 193$ roku Eugeniusz Przysiecki na podwoziu kołowym. Samolot nosił imię "Kolejarz Wrocławski 14", gdyż był ufundowany przez warszawskich kolejarzy. Następnie oblatano go w Puchu na pływakach. Samolot mógł służyć jako dwumiejscowy wodnosamolot szkolny i treningowy oraz jednomiejscowy akrobacyjny. Kierownictwo Marynarki Wojennej zamówiło w DWL dla Morskiego Dywizjonu Lotniczego w Pucku 5 RWD-17W jako samoloty szkolne. Zostały one zbudowane w lecie 1939 roku. W końcu sierpnia dwa samoloty zostały wysłane do Pucka, lecz nie dotarły przed wybuchem wojny. Trzy pozostałe RWD-17W zostały we wrześniu 1939 roku na podwoziu lądowym ewakuowane do Rumunii, gdzie były użytkowane przez lotnictwo rumuńskie. Prototyp RWD-17W znajdujący się we wrześniu 1939 roku w Morskim Dywizjonie Lotniczym, został ewakuowany na Hel, gdzie zamaskowany w lesie przetrwał obronę Helu. Przed kapitulacją 30 września 1939 roku podczas nieudanego startu do Szwecji został zatopiony, lecz pilot uratował się.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: mieszana, skrzydła i stery kryte płótnem. Zbiorniki na 110 l paliwa
Napęd: 7-cylindrowy gwiazdowy silnik Bramo Sh-14a, 118 kW (160 KM)
Uzbrojenie:
Dane techniczne:
| Długość | 7,8 m |
| Rozpiętość | 10,0 m |
| Wysokość | 3,75 m |
| Powierzchnia nośna | 18,7 m2 |
| Masa własna | 610 kg |
| Masa całkowita | 900 kg |
| Prędkość maksymalna | 170 km/h |
| Prędkość przelotowa | 145 km/h |
| Pułap normalny | 3600 m |
| Zasięg | 500 km |