Opis powstania i rozwoju
Inż. Stanisław Wigura opracował pod koniec 1931 r. projekt wstępny samolotu szkolnego RWD-8 przeznaczony na konkurs ogłoszony przez Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Samolot zaprojektowano w układzie górnopłata z płatem lekko skośnym, aby ułatwić wsiadanie do przedniej kabiny. Projekt został zaakceptowany przez LOPP i lotnictwo wojskowe, w związku z czym inż. Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki wykonali w Doświadczalnych Zakładach Lotniczych (DWL) w pierwszej połowie 1932 r. projekt szczegółowy RWD-8. Prototyp tego samolotu oblatano na początku 1933 r. na Okęciu. Próby trwały do lutego 1934. Lotnictwo przyjęło tą maszynę jako standardowy typ do szkolenia podstawowego. Ponieważ DWL miały ograniczone możliwości produkcyjne, zapadła decyzja uruchomienia produkcji seryjnej w Podlaskiej Wytwórni Samolotów (PWS). W PWS zaprojektowano dla RWD-8 stalową dolną przednią krawędź osłony silnika, chroniącą go od uszkodzenia w razie kapotażu.
W lotnictwie wojskowym samoloty RWD-8 znalazły zastosowanie w szkołach, ośrodkach wojskowego przysposobienia lotniczego, a w pułkach lotniczych, oprócz szkolenia - także do łączności. DWL produkowały samoloty na potrzeby aeroklubów, Cywilnej Szkoły Pilotów, osób prywatnych i na eksport. Na licencji budowano je w Estonii i Jugosławii. Produkcję samolotu samończono na przełomie lat 1938/39 w obu wytwórniach. Ogółem w DWL wykonano około 100 samolotów, zaś w PWS około 500, z czego 350 dla wojska, a 150 dla aeroklubów. 50 samolotów przystosowano do lotów nocnych z oświetleniem kabiny, reflektorem pod płatem i światłami pozycyjnymi. Wykonano również 50 samolotów oznaczonych RWD-8a, wyposażonych w dodatkowy zbiornik paliwa w płacie, co przedłużyło czas trwania lotu o godzinę. Cena 1 egzemplarza wynosiła w DWL 22300 zł.
W listopadzie 1938 w lotnictwie wojskowym było 349 RWD-8, z czego 200 w szkolnictwie, 45 w plutonach łącznikowych i 104 w rezerwie. W 1939 r. jednostki bojowe były wyposażone w 40 samolotów RWD-8. W Wojnie Obronnej samoloty RWD-8 spisywały się bardzo dzielnie. Na szczególną uwagę zasługują loty na tych nieuzbrojonych samolotach w drugiej połowie września. I tak np. kpr. pil. I. Radzimiński przelatywał nocami na RWD-8 od 17 do 23 września z oblężonej Warszawy do otoczonego Modlina przewożąc lekarstwa, rozkazy, meldunki. W nocy z 25 na 26 września 1939 siedem RWD-8 odleciało ze stolicy na Węgry. Ostatnie dwa RWD-8 latały nad Polską od 24.09 do 4.10.1939. Należały one do plutonu łącznikowego SGO Polesie. W dniu 17.09.1939 ewakuowano do Rumunii 47 cywilnych i 10 wojskowych RWD-8, na Łotwę zaś 40 cywilnych i wojskowych.
Dane taktyczno techniczne
Konstrukcja: dwumiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, podwozie stałe, trójgoleniowe
Napęd: silnik rzędowy PZ Walter Junior o mocy 110 KM
Uzbrojenie: brak
Dane techniczne:
| Długość | 8,0 m |
| Rozpiętość | 11,0 m |
| Wysokość | 2,3 m |
| Masa własna | 500 kg |
| Masa całkowita | 450 kg |
| Prędkość maksymalna | 170 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 4 m/s |
| Pułap normalny | 4200 m |
| Zasięg | 435 km |