Polikarpow I-16

Typ: myśliwski

Opis powstania i rozwoju

Samolot I-16 był jednym z najsłynniejszych samolotów radzieckich. Był podstawowym samolotem radzieckim w okresie międzywojennym. Jako pierwszy jednopłatowiec myśliwski wszedł do produkcji seryjnej. Konstruktorem samolotu był inż. Nikołaj Polikarpow. Oblotu prototypu dokonał w grudniu 1933 W. Czkałow i od połowy 1934 ruszyła produkcja seryjna. Prototyp samolotu z zakrytą kabiną  rozwinął prędkość 455 km/h. Na początku 1934 roku pojawił się I-16 bis z silnikiem Wright Cyclone F-3 i zaraz potem I-16 Typ 4 z silnikiem M-25. Kolejne wersje różniły się szczegółami uzbrojenia lub napędem.

Samoloty I-16 Typ 5 i 10 wzięły udział w wojnie domowej w Hiszpanii oraz w walkach z Japończykami nad Chałchyn-Goł. Wykorzystano je także w czasie wojny radziecko-fińskiej (1939-1940) oraz w chińsko-japońskiej (1937-1941). Do roku 1942 samoloty brały udział w powstrzymywaniu ataków Luftwaffe na Związek Radziecki. Samoloty użyte w Hiszpanii pozostały tam w służbie do 1943 roku, a jako samoloty szkolne aż do lipca 1952. W 1940 roku jeden z dezerterów armii mongolskiej przeleciał do Japonii, gdzie samolot poddano szczegółowym badaniom.

I-16 był szybki i zwrotny, ale bardzo niestateczny w locie ślizgowym i trudny przy lądowaniu.

Samolot nosił bardzo wiele nazw: Muszka, Rata, Osiołek, Jastrząbek i inne. Wersja szkolna nosiła oznaczenie UTI-4.

Łącznie w latach 1934-1941 zbudowano  7006 samolotów tego typu.

Polacy na I-16

Jeden samolot tego typu służył jako dyspozycyjny w 1 PLM Warszawa w 1944 roku, oprócz tego wykorzystywano także dwa szkolne UTI-4. Jeden z nich stal się na początku lat pięćdziesiątych dekoracją przed gmachem Ligi Lotniczej w Warszawie

Dane taktyczno techniczne

Konstrukcja: mieszana. Kadłub drewniany, skorupowy, sklejany z dwóch połówek. Dźwigary centropłata z rur stalowych, żebra i pokrycie duralowe. Części zewnętrzne skrzydeł miały w przedniej części pokrycie duralowe, a w tylnej płócienne. Podwozie wciągane ręcznie

Napęd: silnik M-63 o mocy startowej 1100 KM. , śmigło dwułopatowe

Uzbrojenie: 2 działka Szwak 20 mm i 2 karabiny maszynowe Szkas 7,62 mm oraz 6 pocisków RS-82 lub do 200 kg bomb

Dane techniczne:

Długość 6,13 m
Rozpiętość 9,00 m
Wysokość 3,20 m
Powierzchnia nośna  
Masa własna 1490 kg
Masa całkowita 2050 kg
Prędkość maksymalna 489 km/h
Prędkość przelotowa 125 km/h
Czas wznoszenia na 5000 m 5 min 8 sek
Pułap normalny 9700 m
Zasięg 700 km

Powrót do samolotów radzieckich

Powrót do strony głównej