Opis powstania i rozwoju
W roku 1943 nad radzieckimi miastami rozpoczęty loty niemieckie wysokościowe samoloty rozpoznawcze Ju-86P. Lecąc na wysokości przekraczającej pułap seryjnych radziecki myśliwców Niemcy fotografowali ważne obiekty przemysłowe, węzły komunikacyjne itp. Po przelotach Ju-86P nad Saratowem i Gorki Niemcy dokonali ataków bombowych na te miasta. Przed obroną powietrzną, a w szczególności przed 6. korpusem lotnictwa myśliwskiego chroniącym Moskwę, stanęło ważne zadanie. Jakowlew i Mikojan otrzymali polecenie skonstruowania myśliwca zdolnego niszczyć cele powietrzne na wysokości 14 000 m. Probłem był złożony. Samolot rozpoznawczy, z którego zdjęto wszystko co tylko można nawet uzbrojenie, osiąg wysokość stopniowo, jeszcze nad swoim terytorium; leciał po prostej nie wykonując żadnych manewrów. Natomiast samolot myśliwski musiał osiągnąć olbrzymią wysokość w krótkim czasie, doścignąć przeciwnika, zająć dogodną pozycję do ataku i mieć odpowiednio silne uzbrojenie. Mikojan wykonał to zadanie tworząc modyfikacje samolotu A (I-220) z wieloma nowatorski rozwiązaniami. W krótkim czasie powstał 2A (I-221). Przystosowując samolot do działań wysokości 14000 m wyposażono go w skrzydło o rozpiętości 13 m, a silnik - w celu utrzyma: tak dużej mocy - otrzymał dwie sprężarki TK-ZB (ich turbiny były napędzane gazami wylotowymi). Sprężarki służące do nadmuchu powietrza do cylindrów silnika AM-39A przygotował zespół Mikulina przy pomocy CIAM (Centralny] Institut Awiamotorostrojenija). Dopracowanie nowego systemu i dopasowanie go do samolotu I-221 Artiom Mikojan powierzył młodemu: inżynierowi, Rostisławowi Bielakowowi, którego pomysłowość, pracowitość i energia zwróciły uwagę głównego konstruktora. W celu zrównoważenia zwiększonej masy jednostki napędowej musiano osłabić uzbrojenie samolotu: zamiast 4 działek w I-220, I-221 otrzymał 1 km 12,7 oraz 2 km 7,62 mm. Ostatecznie pod koniec 1943 r. samolot był gotów. Co prawda znikła bezpośrednia przyczyna, dla której go budowano, lecz I-221 był kolejnym ważnym krokiem w historii rozwoju przechwytującego samolotu myśliwskiego. Jakowlew ze swoim zadaniem uporał się znacznie szybciej, budując w ciągu 3 tygodni samolot wysokościowy na podstawie seryjnego Jak-9. Podczas jednego z wylotów bojowych nowego Jak-9PD, 2lipca 1943 r. pilot Szołochow zbliżył się do niemieckiego Ju 86P na wysokości 12 300 m, jednak zanim zdołał otworzyć ogień przeciwnik szybko odleciał na zachód. Od tego czasu loty wysokościowych samolotów rozpoznawczych nad ZSRR ustały. I-221 (2A) wystartował do pierwszego lotu 2 grudnia 1943 r., pilotowany przez P. Żurawlowa. Żurawlow nie był zawodowym oblatywaczem, lecz młodym pilotem myśliwskim przybyłym bezpośrednio z jednostki wojskowej. Nie obeznany z doświadczalną konstrukcją wysokościowego myśliwca nie wiedział, że płomienie wydostające się od czasu do czasu ze sprężarki są zjawiskiem normalnym. Przekonany o pożarze samolotu wyskoczył ze spadochronem.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: jednomiejscowy jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej: Tylna część kadłuba i zewnętrzne części skrzydeł drewniane. Powierzchnia przekroju kadłuba 1,0 m2, wraz z kabiną 1,14 m2. Kabina pilota hermetyczna typu wentylacyjnego z przednią i tylną szybą pancerną oraz i opancerzeniem oparcia fotela pilota. Skrzydła o dużym wydłużeniu 7,5, profil NACA 230-14-10, skos przedniej krawędzi 14°. Usterzenie klasyczne; powierzchnia usterzenia poziomego 3,34 m2, pionowego 2,01 m2. Podwozie trójkołowe z kółkiem ogonowym, wciągane w locie. Koła główne 650 x 200 mm, ogonowe 350 x 125 mm. Rozstaw kół podwozia głównego 3,652 m.
Napęd: silnik AM-39B-1 z dwiema sprężarkami turbinowymi TK-2B. Moc startowa silnika 1417 kW, na wysokości 6500 m - 1216 kW i na wysokości 13 200 m - 1067 kW. Masa silnika 1043 kg,
Uzbrojenie: 1 karabin maszynowy UB oraz 2 karabiny maszynowe SzKAS
Dane techniczne:
| Długość | m |
| Rozpiętość | m |
| Powierzchnia nośna | m2 |
| Masa własna | kg |
| Masa całkowita | kg |
| Prędkość maksymalna | km/h |
| Prędkość minimalna | km/h |
| Pułap normalny | m |
| Zasięg | km |