Petlakov Pe-2

Typ: bombowy

Opis powstania i rozwoju

Latem 1938 r. na polecenie radzieckiego Ministerstwa Obrony i Dowództwa Lotnictwa, biuro konstrukcyjne inż. W. M. Petlakowa podjęło zadanie opracowania dwusilnikowego szybkiego wysokościowego samolotu myśliwskiego przechwytującego o dużej prędkości wznoszenia, znacz­nym zasięgu i dużej sile ognia broni pokładowej. Już w połowie 1939 r. dwa prototypy samolotu, noszącego oznaczenie WJ-100, przedstawiono Komisji do Spraw Uzbrojenia i skierowano do prób. Oblot samolotu nastąpił w grudniu 1939 r. W maju 1940 r. próby z WJ-100 przerwano. Ocena wyników uderzenia Luftwaffe na Polskę i analiza sprzętu niemieckiego skłoniły radzieckie dowództwo do rewizji planów, W odniesieniu do prototypu WJ-100 biuro konstrukcyjne inż. Petlakowa otrzymało polecenie natychmiastowej zmiany konstrukcji samolotu i przebudowy WJ-100 na bombowiec nurkujący. Poprawiony samolot oznaczony PB-1 skierowano do produkcji seryjnej w czerwcu 1940 r. Jesienią tegoż roku pierwsze seryjne PB-1 o zmienionej nazwie na Pe-2 przekazano do jednostek wojskowych. Do czerwca 1941 r, przemysł przekazał lotnictwu bombowemu łącznie 458 samolotów Pe-2, z których większość wobec braku przeszkolonych załóg nie mogła być wprowa­dzona do normalnej służby. Część tych samolotów uległa zniszczeniu na lotniskach polowych w dniu ataku Niemiec na Związek Radziecki (dnia 22.06.1941 r,) podczas pierwszych zmasowanych nalotów Luftwaffe na 66 przygranicznych lotnisk. Pe-2 weszły do akcji na froncie miesiąc później, atakując zgrupowania wojsk niemieckich pod Smoleńskiem. 

Pierwsze serie Pe-2 wyposażano początkowo w silniki WK-105R o mocy 809 kW (1 100 KM) i w dalszych seriach WK-105PF o mocy 890 kW (1210 KM). W latach 1941-1944 opracowano kilka odmian i wersji Pe-2 produkowanych seryjnie oraz kilka samolotów doświadczalnych. Wersje Pe-2FT i Pe-2FZ mające zespoły napędowe o większej mocy, wzmocnione uzbrojenie i bogatsze wyposażenie nawigacyjne budowano masowo dla potrzeb frontu. Samolot był kilkakrotnie modyfikowany z wprowadzeniem w szerokim zakresie zmian konstrukcyjnych w zespołach skrzydła, kadłuba i podwozia. Opracowano też odmianę samolotu Pe-2 jako myśliwca (Pe-3, Pe-3 bis, Pe-2WJ), które również budowano seryjnie. Eksperymentalne odmiany Pe-2 (Pe-2M, Pe-2Sz, Pe-2RD, Pe-2D, Pe-2R i inne) badano z silnikami o różnych mocach, z uzbrojeniem różnego typu i wyposażeniem specjalnym. 

Podczas wojny Pe-2 byt podstawowym bombowcem frontowym radzieckich sit powietrznych. Samoloty tego typu operowały na wszystkich frontach walki wojsk radzieckich od Kręgu Polarnego do Półwyspu Bałkańskiego i od Wołgi do Łaby. Wojnę w Europie Pe-2 zakończyły w środkowych Niemczech. Ostatnie operacje bojowe w II wojnie światowej samoloty tego typu wykonały w Mandżurii i Korei Północnej zwalczając zgrupowania japońskiej Armii Kwantuńskiej. Samoloty Pe-2FT posiadało także Lotnictwo Ludowego Wojska Polskiego. Utworzona w październiku 1944 r. na terenie ZSRR 1 Dywizja Lotnictwa Bombowego w składzie trzech pułków (3, 4, 5 PLB) posiadała 101 samolotów Pe-2FT. Dywizja nie zdążyła już wejść do walki. Koniec wojny zastał polskie jednostki bombowe w końcowej fazie szkolenia bojowego. Po wojnie samoloty Pe-2 w lotnictwie polskim pozostawały na uzbrojeniu do 1954 r.

Dane taktyczno-techniczne

Konstrukcja: metalowy, wolnonośny dolnopłat z podwójnym usterzeniem i chowanym podwoziem. Kadłub półskorupowy, trzyczęściowy. Płat kesonowy, dwudźwigarowy, trójdzielny

Napęd: Dwa rzędowe 12-cylindrowe silniki WK-105PFo mocy 890 kW (1210 KM) lub (w ostatnich wersjach) WK-lO5PF-2 o mocy 927 kW (1260 KM) albo WK-107A o mocy 1216 kW (1650 KM). Śmigła metalowe trójłopatowe, przestawialne, dwuzakresowe typ: WISz-61 lub AW.

Uzbrojenie: 2 k. masz. SzKAS kal. 7,62 mm, 1 k. masz. UBS kal. 12,7 mm (lub działko SzWAK kal. 20 mm), 2 k. masz. UBT kal. 12,7 mm, bomby - 600 do 1200 kg. Stosowano również inne warianty uzbrojenia.

Dane techniczne:

Powrót do samolotów radzieckich

Powrót do strony głównej