Opis powstania i rozwoju
Projekt samolotu powstał w 1934 roku pod kierownictwem szefa biura konstrukcyjnego wytwórni Westland inż. Teddy'ego Pettera. Pierwszy prototyp oblatał 10.06.1936 pilot doświadczalny Harald Penrose. Po lotach prezentujących walory Lysandera, we wrześniu 1936, Ministerstwo Lotnictwa zamówiło 144 egzemplarze tego samolotu dla RAF. Oblotu drugiego prototypu dokonano 11.12.1936. Pierwsze seryjne egzemplarze Lysandera otrzymał w maju 1938 16 dywizjon RAF (numery L4677-4686 i L4688-4691). W dalszej kolejności samoloty przydzielono do dywizjonów: 2, 208, 4, 13 i 26 i innych. Ogółem wyprodukowano 1449 egzemplarzy samolotu tego typu. Samoloty te użytkowały siły powietrzne Estonii, Łotwy, Egiptu, Turcji, Wolnej Francji, Portugalii, Finlandii i Kanady. Polski 309 dywizjon w okresie II wojny światowej.
Samolot oznaczał się krótkim rozbiegiem i dobiegiem oraz małą prędkością minimalną, która umożliwiała przeprowadzenie obserwacji pola walki w locie prostym bez konieczności krążenia, zrzucanie i podchwytywanie meldunków, wszechstronne zaopatrywanie oddziałów, a także możliwością lądowania w trudnych warunkach terenowych. Lysandery wielokrotnie lądowały na terenie nieprzyjaciela. Brały udział w licznych akcjach w Europie, Afryce i Azji. Wykorzystywano je do przerzucania agentów wraz z ekwipunkiem. Ogółem załogi Lysanderów od marca 1942 do sierpnia 1944 w 42 misjach specjalnych przerzuciły 229 osób.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja:
Napęd: silnik Bristol Mercury XII o mocy 655 kW
Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe 7,7 mm
Dane techniczne:
| Długość | 9,3 m |
| Rozpiętość | 15,24 m |
| Wysokość | 3,54 m |
| Powierzchnia nośna | 24,5 m2 |
| Masa własna | 1844 kg |
| Masa całkowita | 2685 kg |
| Prędkość maksymalna | 369 km/h |
| Prędkość minimalna | km/h |
| Pułap normalny | 7923 m |
| Zasięg | 966 km |