Historia powstania i rozwoju
Myśliwiec dalekiego zasięgu "Mustang" powstał w USA na zamówienie Wielkiej Brytanii. W rekordowym czasie 120 dni pod kierunkiem R. Rice'a i E. Schmueda wykonano w zakładach North American projekt i w październiku 1940 roku został oblatany prototyp oznaczony fabrycznie NA-73. Przed końcem 1941 roku wzleciał pierwszy seryjny myśliwiec nazwany Mustang Mk. I. Ponieważ samolot wykazał dobre właściwości, został przyjęty także przez USAAF jako P-51. Mustang I miał silnik Allison V-1710-F3R o mocy 1100 KM i uzbrojenie złożone z 4 karabinów maszynowych 12,7 mm. W Anglii walczyły też Mustangi z 4 działkami 20 mm. Wyprodukowaną w niewielkiej ilości egzemplarzy wersję z silnikiem Allison V-1710-81 (1120 KM) oznaczono jako "Mustang II".
W 1942 roku wypróbowano na Mustangu nowy silnik Packard V-1650-3 (1300 KM). Wersja ta została oznaczona w USA jako P-51B, zaś w Anglii jako Mustang Mk. III. Najliczniej produkowaną wersją była wersja P-51D (około 8000 egzemplarzy). Posiadały one kroplową osłonę kabiny i obniżony tył kadłuba w celu poprawienia widoczności. Model ten został zaopatrzony w silnik Packard V-1650-7 (1695 KM) oraz 6 karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm. W Anglii model ten oznaczono jako Mustang Mk IV. Ostatnią wersją Mustanga był P-51H. Samolot w tej wersji posiadał podwyższone usterzenie i silnik V-1650-9 (2218 KM). Prędkość maksymalna tej wersji wynosiła 780 km/h.
W służbie RAF Mustangi Mk I pojawiły się w listopadzie 1941. Używane były głównie do zadań rozpoznawczych i szturmowych z powodu słabych charakterystyk wysokościowych (pułap 9700 m). Dopiero Mustangi Mk. III weszły do dywizjonów myśliwskich. W marcu 1944 P-51B z 8 Armii Amerykańskiej jako pierwsze myśliwce pojawiły się nad Berlinem w osłonie Latających Fortec. Mustangi Mk. IV znalazły się w Europie w 1944 roku. AmerykańskieP-51D eskortowały bombowce B-17 na znacznej części drogi podczas lotu nad Warszawę z zaopatrzeniem dla powstańców 18.09.1944. P-51D były używane w dużych ilościach przez USAAF na terenie Pacyfiku.
16.04.1945 Mustangi 611 Dywizjonu RAF spotkały się nad Berlinem z samolotami radzieckimi. P-51D i P-51H brały udział w wojnie koreańskiej w 1950-1953 roku. Ostani P-51 (oznaczony już jako F-51D) wycofano ze służby i przekazano do muzeum w 1957 roku. W wielu krajach słabo rozwiniętych, gdzie zakupiono Mustangi po wojnie, służyły one do lat siedemdziesiątych jako ostatnie myśliwce z silnikiem tłokowym.
Polacy na Mustangach
W czerwcu 1942 309 Dywizjon Rozpoznawczy przemianowano na Dywizjon Myśliwski i wprowadzono na jego uzbrojenie samoloty Mustang Mk I. Pierwszy lot rozpoznawczy na Mustangach wykonali Polacy nad Francją 25.05.1942. W 1944 roku trzy dalsze polskie dywizjony myśliwskie otrzymały Mustangi Mk. III na swoje wyposażenie (Dywizjon 315 w marcu, 306 i 316 w kwietniu). Wkrótce także Dywizjon 309 przezbrojono na Mustangi Mk. III.
Do największych sukcesów odniesionych na Mustangach zaliczyć można zestrzelenie 11 myśliwców Me-109 przez Dywizjon 306 w dniu 4.04.1944 i 16 myśliwców FW-190 18.08.1944 przez Dywizjon 315. Na Mustangach Mk. III uzyskano ostatnie polskie zwycięstwa powietrzne w drugiej wojnie światowej. 9.04.1945 Dywizjon 309 zestrzelił 3 myśliwce odrzutowe Me-262, zaś Dywizjon 306 - jeden samolot tego typu. W kwietniu 1945 Dywizjon 303 otrzymał Mustangi Mk. IV. Na samolotach tych osłaniano bombowce bombardujące 25.04.1945 kwaterę Hitlera w Berchtesgaden. Ponadto piloci polscy latający na Mustangach zestrzelili ponad 190 bomb V-1.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: całkowicie metalowy dolnopłat, podwozie chowane w locie
Napęd: omówiony w tekście zależny od wersji
Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm, zaczepy na 2x450 kg bomb
Dane techniczne:
| Długość | 9,83 m |
| Rozpiętość | 11,28 m |
| Wysokość | 4,16 m |
| Powierzchnia nośna | 21,83 m2 |
| Masa własna | 3175 kg |
| Masa całkowita | 4175 kg |
| Prędkość maksymalna | 711 km/h |
| Prędkość minimalna | |
| Czas wznoszenia na 6100 m | 10 min |
| Pułap praktyczny | 13000 m |
| Zasięg normalny | 1500 km |