Opis powstania i rozwoju
Podobny na pierwszy rzut oka do wodnosamolotu Late-298, HD-730 był jednak inną konstrukcją. Samolot ten został zaprojektowany przez słynnego francuskiego konstruktora inż. Emila Devoitine'a (zakłady Devoitine'a zostały upaństwowione w 1937 roku i weszły w skład koncernu SNCAM) na zamówienie francuskiej marynarki wojennej na lekki samolot zwiadowczy i obserwacyjny zdolny do startu z katapult okrętowych. Zamówienie zostało złożone w zakładach SNCAM w Tuluzie 19.03.1938, a pierwszy prototyp HD-730-01 oblatano w lutym 1940 na jeziorze Merre w pobliżu Merignane. Próby użytkowe wykazały, że silnik ma za słabą moc, zaproponowano więc w odmianie seryjnej samolotu zastąpienie silnika Bearn-6D o mocy 260 kW, ale do produkcji nie doszło z powodu kapitulacji Francji. Podjęto jednak dalsze prace nad samolotem, jako projektem "kolonialnego wodnosamolotu do łączności handlowej" (dla zmylenia władz okupacyjnych). Przekonstruowany trzeci prototyp pod oznaczeniem HD-731-01 oblatano ponownie w listopadzie 1941 na jeziorze Barre. Z silnikiem Bearn-6D nowy, nieco zmniejszony i uproszczony samolot osiągał większą prędkość (265 km/h), ale wykazał w próbach wiele wad, których w okupacyjnych warunkach nie można było usunąć. Podjęto więc próby drugiego prototypu HD-730-02 z silnikiem Bearn-6D. Stwierdzono konieczność powiększenia usterzenia pionowego, ale dalsze prace zostały przerwane przez władze okupacyjne. W 1942 roku ponownie próbowano podjąć prace nad tym obiecującym typem. Opracowany został projekt wodnosamolotu szkolno-treningowego z silnikiem Renault-6Q (160 kW) pod oznaczeniem HD-732, który nie został jednak zrealizowany.
Po wojnie (21.07.1945) ponownie oblatano prototyp HD-730-02 z pojedynczym usterzeniem i 25.06.1946 przekazano go do oficjalnych prób jako samolot treningowo-łącznikowy. Ponieważ pojawiły się nowe, już powojenne konstrukcje - zainteresowanie wodnosamolotem wygasło.
Dane taktyczno-techniczne
Konstrukcja: całkowicie metalowa. Skrzydło jednodźwigarowe z pracującym duralowym pokryciem, podzielone było na śródpłat i cztery części ruchome, składane do hangarowania do góry i do siebie. Kadłub miał dwumiejscową kabinę załogi (pilot i strzelec-obserwator). Jednoredanowe pływaki zamocowane były na wolnonośnych pylonach pod załamaniami płata.
Napęd: rzędowy, chłodzony powietrzem silnik tłokowy Renault-60-03 o mocy 160 kW z dwułopatowym, elektrycznie sterowanym śmigłem Ratier 1759.
Uzbrojenie: 1 karabin maszynowy Darne 7,5 mm w skrzydle strzelający poza kręgiem śmigła i jeden taki sam karabin obserwatora. W tylnej części kadłuba zbudowana była pionowa kamera fotograficzna, ponadto samolot mógł zabrać 8-10 kg bomb.
Dane techniczne:
| Długość | 9,8 m |
| Rozpiętość | 12,6 m |
| Wysokość | 3,2 m |
| Powierzchnia nośna | |
| Masa własna | 1170 kg |
| Masa całkowita | 1870 kg |
| Prędkość maksymalna | 230 km/h |
| Prędkość przelotowa | 225 km/h |
| Czas wznoszenia na 4200 m | 14 min 37 sek. |
| Pułap normalny | 5100 m |
| Zasięg | 1350 km |