Opis powstania i rozwoju
W drugiej połowie lat trzydziestych lotnictwo myśliwskie ZSRR wyposażone było w samoloty I-15, I-15bis, I-153 i I-16. Samoloty te były nowoczesne do drugiej polowy lat trzydziestych, jednak później zaczęły ustępować nowym konstrukcjom światowym. Ludowy Komisariat Obrony (NKO) zdawał sobie sprawę, że należy przystąpić do budowy nowoczesnych samolotów myśliwskich. Jednym z grona konstruktorów, którym zaproponowano opracowanie był A.S. Jakowlew. Opracowany przez niego samolot I-26 (późniejszy Jak-1) i jego szkolna odmiana UTI-26 zapoczątkowały liczna rodzinę samolotów myśliwskich, której przedstawicielem jest Jak-7. Szkolna odmiana UTI-26 budowana od 1941 roku otrzymał oznaczenie Jak-7W. W początkowej fazie wojny wobec braku samolotów myśliwskich i znacznych strat, Jak-7W zostal przerobiony na samolot myśliwski. Seryjnie produkowane wersje Jak-7A i Jak-7B różniły się uzbrojeniem, ponadto wersja B przystosowana była do działań w nocy.
Na bazie Jaka-7 były budowane maszyny doświadczalne Jak-7GK wyposażone w kabinę ciśnieniową Szczerbakowa, zaś Jak-7 Kurierski miał tylną kabine przystosowana do przewozu pasażerów. Ostatnia wersja, oznaczona Jak-7DI dała początek nowej generacji samolotów oznaczonych Jak-9.
W ciągu 3 lat produkcji wyprodukowano 6400 samolotów
Jak-7 i Polacy
We wrześniu 1943 dostarczono do Grigoriewskoje, gdzie szkolili się piloci 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego 5 samolotów Jak-7W. Samoloty te służyły do przejściowego szkolenia z UT-2 na samolot bojowy. Podczas szkolenia dwa Jaki uległy rozbiciu, a dwóch uczniów oraz radziecki instruktor zginęli. Samoloty te znajdowały się także w 15 Samodzielnym Zapasowym Pułku Lotniczym, utworzonym w listopadzie 1944 pod Zamościem. Samoloty te przydzielono także Wojskowej Szkole Lotniczej w Zamościu, którą następnie przemianowano na Wojskową Szkołę Pilotów Dęblinie.
Dane taktyczno techniczne
Konstrukcja: kadłub konstrukcji metalowej stanowiła kratownica z rur stalowych, przednia częśc pokryta blachą, tylna - sklejką i płótnem, skrzydło niedzielone, konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowe, w wersji szkolnej - podwozie stałe
Napęd: silnik chłodzony wodą M-105PF o mocy 927,3 kW, śmigło trójłopatowe przestawialne WISz-61P
Uzbrojenie: działko SzWAK 20 mm i 2 karabiny maszynowe SzKas 7,62 mm (w Jak-7B 12,7 mm), niektóre modele miały zaczepy na 10 kg bomb lub pociski rakietowe RS-82
Dane techniczne:
| Długość | 8,5 m |
| Rozpiętość | 10,0 m |
| Powierzchnia nośna | 17,15 m2 |
| Masa własna | kg |
| Masa całkowita | 2965 kg |
| Prędkość maksymalna | 591 km/h |
| Prędkość minimalna | km/h |
| Pułap normalny | 10000 m |
| Zasięg | 810 km |