Opis powstania i rozwoju
Prace nad skonstruowaniem samolotu myśliwskiego do działań nocnych rozpoczęto w amerykańskich zakładach lotniczych Northrop Aircraft Inc. jeszcze w roku 1941. W początkach wojny lotnictwo alianckie w ogóle nie posiadało samolotu myśliwskiego zdolnego do działań w nocy. Bombowce niemieckie i japońskie praktycznie, prócz ognia artylerii przeciwlotniczej i balonów zaporowych, nie napotykały w nocy na żadnego przeciwnika. W lotnictwie brytyjskim próbowano przystosować do działań nocnych przestarzałe Defianty, a później dwusilnikowe Beaufightery i Mosquito. Rodziła się dopiero specyficzna taktyka walki w nocy. Okazało się, że załogę samolotu nocnego powinno stanowić minimum dwóch ludzi.
Amerykanie w ogóle nie posiadali nocnego lotnictwa myśliwskiego i dopiero wykorzystując doświadczenia angielskie przystąpili do opracowania swojego samolotu przeznaczonego do tego rodzaju zadań. W 1942 roku powstał w zakładach Northropa prototyp oznaczony jako XP-61. Dnia 26 maja 1942 roku pilot fabryczny Vance Breese wystartował na nowej maszynie do pierwszego lotu. Próby i udoskonalenia trwały rok. 15 kwietnia 1943 roku na lotnisku Wirght Field wypróbowano na samolocie radar A1. Samolot do produkcji seryjnej otrzymał oznaczenie P-61 i nazwę Black Widow.
Do końca 1944 roku wyprodukowano łącznie 707 egzemplarzy różnych wersji. Dwa dywizjony (422 i 425) nocnych myśliwców USAAF zostały skierowane w 1944 roku do Europy. Stacjonowały one na lotnisku Charmy Down i Scorton w Wielkiej Brytanii. W tym czasie samoloty niemieckie rzadko zapuszczały się juz nad terytorium Wielkiej Brytanii i Carne Wdowy nie miały wiele zajęcia. Inaczej natomiast było na Pacyfiku. Samoloty P-61 atakowały bazy japońskie, okręty wojenne, statki transportowe oraz nocne samoloty bombowe.
Na bazie samolotu P-61 zbudowano kilka wersji rozwojowych: rozpoznawczą, fotograficzną, kurierską, dyspozycyjną w rozmaitych wersjach uzbrojenia i wyposażenia.
Dane taktyczno techniczne
Konstrukcja: dwusilnikowy, dwukadłubowy, trzymiejscowy średniopłat o podwoziu trójkołowym z kołem przednim chowanym w locie, konstrukcja i pokrycie całkowicie metalowe
Napęd: dwa, 18-gwiazdowe silniki Pratt-Whittney R-2800-65 Double Wasp o mocy 2000 KM w układzie podwójnej gwiazdy, śmigła czterołopatowe, metalowe o zmiennym skoku firmy Curtiss
Uzbrojenie: cztery karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm umieszczone w wieżyczce na grzbiecie kadłuba
Dane techniczne:
| Długość | 17,11 m |
| Rozpiętość | 20,14 m |
| Wysokość | 4,47 m |
| Powierzchnia nośna | 61,53 m2 |
| Masa własna | 10637 kg |
| Masa całkowita | 16420 kg |
| Prędkość maksymalna | 582 km/h |
| Prędkość minimalna | km/h |
| Czas wznoszenia na 4500 m | 8 min |
| Pułap normalny | 10600 m |
| Zasięg | 1600 km |