Opis powstania i rozwoju
W 1936 roku Kazimierz Nowicki, Marian Piątek i Michał Fiosnowski wykonali Politechnice Lwowskiej projekt samolotu szkolno-treningowo-akrobacyjnego NPR-1 (skrót od nazwisk konstruktorów). Wobec zainteresowania lotnictwa wojskowego samolotem treningowym tej klasy, zostali oni w 1937 roku zaangażowani do PWS. Latem 1938 roku Stanisław Szubka oblatał samolot oznaczony PWS-35 Ogar. Samolot miał większą masę niż przewidywał projekt oraz był niestateczny kierunkowo i nieprawidłowy w korkociągu. W 1938 roku samolot porównano z kupionym samolotem niemieckim Bucker Bu-131 Jungmann tej samej klasy. Pod koniec 1938 roku oblatano drugi prototyp. W 1939 roku poprawiono prototypy i przygotowywano seryjną produkcję Jeden z prototypów Ogara we wrześniu 1939 roku został przejęty z wytwórni przez lotnictwo wojskowe do celów łącznikowych, lecz został wkrótce rozbity pod Lubartowem. PWS-35 Ogar miał w wojskowych szkołach lotniczych przejąć część zadań spełnianych przez samolot PWS-26. Dotychczas nie udało się odnaleźć żadnego zdjęcia Ogara. Konkurentem Ogara był RWD-17 bis.
Dane taktyczno techniczne
Konstrukcja: mieszana, kryta płótnem. Zbiornik na 90 l paliwa.
Napęd: 4-cylindrowy silnik rzędowy PZInż. Major 4, mocy 96 kW (130 KM).
Uzbrojenie:
Dane techniczne:
| Długość | 6,8 m |
| Rozpiętość | 8,0 m |
| Wysokość | 2,5 m |
| Powierzchnia nośna | 17,0 m2 |
| Masa własna | 610 kg |
| Masa całkowita | 860 kg |
| Prędkość maksymalna | 200 km/h |
| Prędkość przelotowa | 180 km/h |
| Prędkość minimalna | 80 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 3 m/s |
| Pułap normalny | 3500 m |
| Zasięg | 550 km |